مقایسه اثر تمرین های استقامتی، مقاومتی و ترکیبی بر سطوح سرمی GDF11 و برخی از شاخص‌های قندی مردان دیابتی نوع دو

Abstract

مقایسه اثر تمرین های استقامتی، مقاومتی و ترکیبی بر سطوح سرمی GDF11 و برخی از شاخص‌های قندی مردان دیابتی نوع دو بود.روش‌شناسی ؛ آزمودنی شامل 48 مرد مبتلا به بیماری دیابت نوع دو با دامنه سنی 44/3 ± 66/60 (سال)، وزن 67/6 ± 47/87 (کیلوگرم)، قد 11/0 ± 57/1 (متر) به طور داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی به سه گروه تجربی(12 نفر) و یک گروه کنترل(12 نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت هشت هفته تمرینات استقامتی، مقاومتی و ترکیبی را انجام دادند(3 جلسه در هفته) و گروه کنترل در این مدت بدون تمرین بودند. به منظور بررسی اندازه‌گیری متغیرهای پژوهشی، نمونه گیری خونی 48 ساعت قبل از شروع اولین جلسه تمرینی و همچنین 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی در حالی که همه آزمودنی‌ها ناشتا بودند به عمل آمد. همچنین از روش الایزا جهت اندازه گیری سطوح سطوح سرمی GDF11 و گلوکز ناشتا استفاده گردید. برای تحلیل داده‌ها از آزمون آماری تحلیل واریانس یک‌طرفه، تست تعقیبی توکی و آزمون تی‌همبسته و آزمون شاپیروویلک جهت نرمال کردن داده‌ها در سطح معنی داری 05/0 ، با نرم افزار SPSS ورژن 22 استفاده شدیافته‌ها؛ نتایج پژوهش حاضر نشان داد هشت هفته تمرینات استقامتی، مقاومتی و ترکیبی سبب افزایش سطوح سرمی GDF11 و کاهش گلوکز ناشتا شد. همچنین نتایج آماری نشان داد که تمرینات ترکیبی تاثیربیشتری بر متغیرهای پژوهشی داشت و اثرگذاری بیشتری بر تغییرات متغیرهای پژوهشی نسبت به تمرینات مقاومتی و استقامتی داشته است.

Keywords

• تمرینات ترکیبی
• gdf11
• گلوکز
• دیابت