بررسی اثر روش‌های مختلف خشک کردن برگ بلوط گونه Q. persica و افزودن پلی‎اتیلن‎گلیکول بر غلظت ترکیبات فنولی، جمعیت پروتوزوآیی و تولید گاز متان

Abstract

هدف از انجام این پژوهش بررسی اثر روش‌های مختلف خشک کردن برگ بلوط گونه Q. persica و افزودن پلی‌اتیلن گلایکول بر غلظت ترکیبات فنولی و اثر آن برجمعیت پروتوزوا، کل گاز تولیدی و تولید گاز متان در شرایط آزمایشگاه بود. این آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی و به صورت فاکتوریل دو× چهار با دوازده تکرار برای هر تیمار در دو دوره انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل روش‏های مختلف خشک کردن برگ بلوط (خشک کردن در آفتاب، در سایه، در آون و به روش انجماد) با و بدون پلی‎اتیلن‎گلایکول بودند. روش‌های مختلف خشک کردن بر غلظت کل ترکیبات فنولی، تانن متراکم و تانن قابل هیدرولیز اثر معنی‎داری داشت. اما روش خشک کردن بر محتوای کل تانن تاثیر معنی‎داری نداشت. در همه تیمارهای آزمایشی جمعیت پروتوزوآ تحت تاثیر پلی‎اتیلن‎گلیکول افزایش معنی‎داری را نشان دادند. بیشترین و کمترین جمعیت پروتوزوآ به‌ترتیب در تیمار خشک کردن با انجماد و آون مشاهده شد. با افزودن پلی‎اتیلن‎گلیکول تولید گاز افزایش غیر معنی‌داری نشان داد. در همه تیمارها (به‌جز برگ خشک شده در آفتاب و آون) با افزودن پلی‎اتیلن‎گلیکول تولید گاز متان به‌طور معنی‌داری افزایش یافت (6/53 درصد). بیشترین و کمترین درصد متان به‌ترتیب در تیمار خشک کردن با انجماد و آون (به‌ترتیب 14 و 7/8 درصد کل گاز تولیدی) مشاهده شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که خشک کردن با استفاده از آون غلظت کل ترکیبات فنولی و تانن قابل هیدرولیز برگ بلوط و تولید گاز متان ناشی از تخمیر میکروبی برگ را نسبت به سایر روش‌های خشک کردن به میزان بیشتری کاهش داد. بنابراین با توجه به یافته‌های این مطالعه به نظر می‌رسد خشک کردن برگ بلوط با آون روش مناسب‌تری می‎باشد.

Keywords

• روش‎های خشک کردن
• برگ بلوط
• ترکیبات فنولیک
• پروتوزوآ
• گاز متان