نانوکامپوزیت‌های پلی(وینیلیدن فلوئورید) و خواص آن‌ها

Abstract

پلی‌(وینیلیدن‌فلوئورید) به دلیل خواص مکانیکی، پایداری شیمیایی و خاصیت فروالکتریک عالی بسیار مورد توجه پژوهشگران است. این پلیمر ساختار شیمیایی ساده‌ای دارد و قابلیت داشتن پنج شکل بلوری (δ ،γ ،b ،a و ε) را دارد. در این میان، فاز β به علت ممان دوقطبی زیادی که دارد از فعالیت پیرو و پیزوالکتریک زیادی برخوردار بوده و به همین دلیل بیشتر مورد توجه قرار گرفته است. تاکنون روش‌های مختلفی برای افزایش مقدار فاز β در پلی‌(وینیلیدن‌فلوئورید) کشف و ارائه شده است که عبارت از کشش مکانیکی، اعمال فشار زیاد، سرد کردن مذاب، استفاده از حلال‌های قطبی، تزریق مذاب، قطبش تحت کرنش و میدان الکتریکی قوی، استفاده از کوپلیمرها، افزودن نانوذرات و الکتروریسی است. هدف از این مطالعه، جمع‌آوری و بررسی پژوهش‌های گسترده انجام شده در زمینه تهیه و مشخصه‌یابی نانوکامپوزیت‌های پلیمری پلی(وینیلیدن فلوئورید) با نانولوله‌های کربن، نانورس‌ها و سایر نانوذرات است. برای درک اهمیت فناوری نانو و به روزرسانی اطلاعات، سعی شده است تا داده‌های برخی از مقالات معتبر که در زمینه نانوکامپوزیت‌های پلی‌(وینیلیدن ‌فلوئورید)منتشر شده، جمع‌آوری و بررسی شود. افزون براین، چهارچوب پژوهش‌های علمی موجود در کار حاضر، بر پیشرفت در زمینه نانوکامپوزیت‌های پلی(وینیلیدن فلوئورید)، با هدف افزایش مقدار فاز بتا در پلی(وینیلیدن فلوئورید) و افزایش خاصیت پیزوالکتریک آن متمرکز شده است.

Keywords

• "پلی وینیلیدین فلوراید"
• "نانوکامپوزیت"
• "نانولوله های کربن"
• "نانو خاک رس"
• "پیزوالکتریسیته"