Przebaczenie krzywdy jako uczynek miłosierdzia

Abstract

W artykule podjęto refleksję na temat kształtowania w człowieku zdolności do przebaczania krzywd. Punktem wyjścia jest treść jednego z „uczynków miłosierdzia co do duszy”, wyrażonego w imperatywie: „krzywdy cierpliwie znosić”, który w języku włoskim brzmi: „krzywdy przebaczać”. Krzywda jest konsekwencją czynu skierowanego przeciwko godności człowieka. Taki czyn zawsze rani i dlatego krzywda wymaga uleczenia. Ów proces osiąga swą pełnię w przebaczeniu. Autor postrzega umiejętność przebaczania jako istotny regulator relacji międzyosobowych, począwszy od tych najbardziej podstawowych (rodzina) aż po bardziej złożone (różnego rodzaju grupy, wspólnoty, naród). W poszukiwaniu modelu przebaczania krzywd autor sięga do Pisma Świętego oraz doświadczenia charyzmatu jedności Chiary Lubich, ukazując przebaczenie w perspektywie teologicznej. Wysuwa także propozycję sztuki miłowania i paktu miłosierdzia jako konkretnych narzędzi o charakterze edukacyjnym w odniesieniu do przebaczenia, ukazując je jako możliwe do aplikacji także wśród wyznawców innych religii oraz osób o poglądach niereligijnych.

Keywords

• forgiveness
• harm
• mercy
• focolare movement
• spiritual works of mercy