تأثیر خودگویی آموزشی و انگیزشی در سطوح آشکار و پنهان بر قدرت عضلانی، خودپندارۀ جسمانی و خودکارآمدی تکلیف نوجوانان

Abstract

هدف پژوهش بررسی تأثیر خودگویی بر قدرت عضلانی، خودپندارۀ جسمانی و خودکارآمدی درورزشکار مبتدی بود. 50 دختر با میانگین سنی5/2 ± 15 سال، شرکت­کنندگان پژوهش حاضر را تشکیل دادند. آزمودنی‌ها به صورت تصادفی به 5 گروه خودگویی آموزشی آشکار و پنهان، خودگویی انگیزشی آشکار و پنهان و کنترل تقسیم شدند. نتایج در آزمون پیگیری، برای متغیرهای قدرت عضلانی جلو ران، دو قلو و لانچ پا راست نشان داد گروه‌ خودگویی آموزشی پنهان دارای قدرت عضلانی بالاتری نسبت به سایر گروه­ ها بودند (05/0P<). برای متغیر قدرت لانچ پا چپ و قدرت عضلانی پشت ران گروه‌های خودگویی آموزشی و انگیزشی پنهان قدرت عضلانی بالاتری داشتند (05/0P<). گروه خودگویی انگیزشی آشکار دارای بالاترین میانگین خودکارآمدی تکلیف و خودپندارۀ جسمانی بود. در نتیجه مربیان جهت ارتقأ قدرت عضلانی پایین تنه، خودکار آمدی تکلیف و خودپنداره از تکنیک‌هایی خودگویی آموزشی و انگیزشی پنهان استفاده کنند.

Keywords

• خودگویی
• خودپندارۀ جسمانی
• خودکارآمدی تکلیف
• قدرت عضلانی