Węzłowe problemy stosowania prawa prywatnego w sektorze publicznym

Abstract

Artykuł stanowi syntetyczne ujęcie kluczowych problemów towarzyszących stosowaniu prawa prywatnego w sektorze publicznym. Przynajmniej niektóre z tych problemów, zdaniem autora, mają wymiar metodologiczny. Do tych metodologicznych autor zalicza te, które narosły wokół tradycyjnego podziału na prawo publiczne i prywatne. Absolutyzowanie tego podziału oraz postrzeganie go jako podziału dychotomicznego sprawia, że pojawiają się określone bariery w myśleniu o prawie. Bariery te są z kolei przyczyną powstawania różnego rodzaju stereotypów. Do tych stereotypów autor zalicza: – stereotyp „dobrego prawo cywilnego” i „złego prawo administracyjnego”; – stereotyp umowy jako instrumentu regulowania stosunków społecznych zawsze lepszego od decyzji administracyjnej; – stereotyp spółki prawa handlowego jako jednostki organizacyjnej zawsze lepszej od zakładu budżetowego. Ponadto do węzłowych problemów autor zalicza kwestię wolności umów w sektorze publicznym. Zdaniem autora jest to zagadnienie, które nie doczekało się dotąd kompleksowego rozwiązania ani w polskiej, ani w zagranicznej nauce prawa. Autor dostrzega także problem konstytucyjnych granic cywilnoprawnej metody regulacji stosunków społecznych. W zakończeniu autor stawia tezę o potrzebie wykształcenia w sensie normatywnym, naukowym i dydaktycznym odrębnego działu prawa prywatnego poświęconego stosowaniu prawa prywatnego w sektorze publicznym.

Keywords

• podział na prawo publiczne i prawo prywatne
• swoboda umów w sektorze publicznym
• umowa administracyjnoprawna