تأثیر دو روش تمرینی مقاومتی بر تعادل پویا، خطر سقوط و دامنه حرکتی مچ پا در زنان سالمند فعال

Abstract

زمینه و هدف امروزه عدم تعادل از رایج‌ترین مشکلات سالمندان است که موجب آسیب، ناتوانی و کاهش استقلال سالمندان می‌شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر دو روش تمرینی مقاومتی بر تعادل پویا، خطر سقوط و دامنه حرکتی مچ پا در زنان سالمند فعال انجام شد.مواد و روش‌ها این مطالعه که از نوع نیمه‌تجربی بود با شرکت سی زن سالمند فعال (79/64±33/3) در شهر تهران انجام شد. نمونه‌ها به صورت تصادفی در دو گروه تمرین با تراباند و وزنه تقسیم شدند. تعادل پویا توسط آزمون Y، خطر سقوط توسط آزمون زمان برخاستن و رفتن و دامنه حرکتی مچ پا توسط گونیامتر مورد ارزیابی قرار گرفت. تجزیه‌و‌تحلیل آماری داده‌ها با استفاده از آزمون تی مستقل و همبسته (در سطح معناداری P=0/05) انجام شد.یافته‌ها نتایج نشان داد تمرینات تراباند و وزنه بر خطر سقوط و دامنه حرکتی مچ پا تأثیر معناداری داشت. گروه تمرین با تراباند نسبت به گروه تمرین با وزنه در تعادل پویا (P=0/001)، خطر سقوط (P=0/001) و دامنه حرکتی مچ پای چپ ( P=0/004) و راست ( P=0/001) برتری معناداری داشت. همچنین تمرینات تراباند بر تعادل پویا (P=0/012) تأثیر معنادارتری داشت.نتیجه‌گیری به نظر می‌رسد تمرینات تراباند و وزنه می‌تواند بر تعادل، خطر سقوط و دامنه حرکتی مچ پا در زنان سالمند فعال تأثیر مثبت بگذارند. همچنین تمرینات با تراباند بر تعادل پویا تأثیر مثبت بیشتری دارد. احتمالاً تمرینات در هر سه متغیر تحقیق نسبت به وزنه تأثیر بیشتری دارد.

Keywords

• تمرینات مقاومتی
• تعادل پویا
• خطر سقوط
• دامنه حرکتی