اثربخشی آموزش خود - دلسوزی شناختی بر تاب‌آوری و خودکارآمدی دانش‌آموزان دختر مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر

Abstract

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش خود - دلسوزی شناختی بر تاب‌آوری و خودکارآمدی دانش‌آموزان دختر مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر بود. روش: طرح پژوهش حاضر، آزمایشی از نوع پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش‌آموزان دختر مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر پایه دوم دوره متوسطه دوم در سال تحصیلی 95-1394 بود. به منظور اجرای پژوهش ابتدا غربالگری انجام گرفت که 302 شرکت کننده پرسشنامه نگرانی پنسلوانیا را تکمیل نمودند و از میان آن‌ها 40 نفر مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر انتخاب گردید، سپس نمونه منتخب به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و گواه تقسیم شدند. گروه آزمایش طی 10 جسله 90 دقیقه‌ای تحت آموزش خود - دلسوزی قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش مصاحبه تشخیصی و پرسشنامه‌های تاب‌آوری و خودکارآمدی بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها از شاخص‌های آماری توصیفی و استنباطی از جمله تحلیل کواریانس استفاده گردید. نتایج: نتایج تحلیل کواریانس حاکی از آن بود که گروه آزمایش افزایش معناداری را در تاب‌آوری (0.003>P) و خودکارآمدی (0.005>P) بعد از دریافت آموزش نشان دادند. بحث و نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌ها می‌توان گفت آموزش خود - دلسوزی عامل تأثیرگذار مهمی بر افزایش تاب‌آوری و خودکارآمدی افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر است.

Keywords

• خود - دلسوزی شناختی
• تاب‌آوری
• خودکارآمدی
• اختلال اضطراب فراگیر