نظرات اعضای هیأت علمی و دستیاران علمی دانشگاه پیام نور استان خوزستان

Abstract

پژوهش حاضر با هدف بررسی موانع و مشکلات آموزشی و رفاهی اعضای هیأت علمی و دستیاران علمی دانشگاه پیام نور استان خوزستان انجام گرفته است. جامعه ی پژوهش شامل کلیه ی دستیاران و اعضای هیأت علمی دانشگاه پیام نور استان خوزستان در سال 1390 بودند، که با روش نمونه گیری تصادفی ساده، 120 نفر از بین آن ها انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسش‌نامهی محقق ساخته بود. روایی صوری آن با استفاده از نظر متخصصان و پایایی به روش آلفای کرانباخ، 92/0 برای کل به دست آمد. یافته‌های پژوهش در 5 خرده مقیاس نشان داد که بیشترین مشکلات دو گروه دستیابی به مهارت حرفه‌ای (5/1= )، در مرحله ی بعد دستیابی به دانش جدید (77/1= ) در مراتب بعدی به ترتیب امکانان رفاهی (87/1= )، ساختار آموزشی (8/2= ) و مشکلات سازمانی (64/3= ) بود. نتایج نشان داد که تفاوت معناداری بین نظر آن دو در حیطه ی دستیابی به دانش جدید وجود داشت (01/0>P و 51/2=t). شواهد و نتایج این پژوهش نشان داد که دانشگاه پیام نور استان خوزستان، تلاش ناموفقی در فراهم کردن امکان دستیابی به دانش جدید و دسترسی به مهارت های حرفه ای داشته است و در زمینه ی فراهم کردن امکانات رفاهی نیز ناموفق بوده است. ساختار سازمانی و مقررات دانشگاه از موانع ارتقای جامعه ی مورد بررسی بود.

Keywords

• موانع آموزشی و رفاهی
• عضو هیأت علمی
• دستیار علمی
• دانشگاه پیام نور