تغییرات سطح سرمی آنزیم آنتی اکسیدان پاراکسوناز-1 در بیماران دچار سوختگی حرارتی

Abstract

مقدمه: افزایش غلظت اکسیدان ها یا افت آنتی اکسیدانی منجر به از بین رفتن تعادل اکسیدان-آنتی اکسیدانی و به وجود آمدن حالتی به نام استرس اکسیداتیو می شود. به نظر می رسد جبران کمبود آنتی اکسیدانی در شرایط مذکور بتواند در کاهش ضایعات ناشی از بیماری و تسریع روند بهبود کمک کننده باشد. لذا مطالعه حاضر با هدف ارزیابی تغییرات سطح سرمی آنزیم آنتی اکسیدان پاراکسوناز-1 در بیماران دچار سوختگی حرارتی طراحی شده است. روش کار: مطالعه موردی-شاهدی آینده نگر حاضر از تاریخ اول تیر 1393 به مدت 3 ماه بر روی بیماران دچار آسیب سوختگی حرارتی بستری شده در بخش اورژانس بیمارستان مطهری که حداکثر 4 ساعت از سوختگی آنها گذشته بود انجام شد. گروه شاهد از میان افراد سالم انتخاب شدند. چک لیستی شامل اطلاعات دموگرافیک، سابقه بیماری های قبلی، نتایج آزمایشات و اقدامات پاراکلینیک و سطح سرمی آنزیم پاراکسوناز برای دو گروه مورد مطالعه تکمیل گردید. در نهایت با استفاده از نرم افزار آماری SPSS 19 اقدام به آنالیز آماری و مقایسه نتایج بین دو گروه شد. يافته ها: 33 بیمار مبتلا به سوختگی حرارتی با 53 فرد سالم به عنوان گروه شاهد مورد مقایسه قرار گرفتند. میانگین سنی در گروه کنترل برابر 09/9±61/36 سال و در گروه دچار سوختگی 52/11±69/37 سال بود (632/0=p). میانگین درصد سوختگی بیماران مورد مطالعه 37/23 ± 76/30 (100-3) درصد بود. دو گروه در مورد ویژگی های پایه با هم اختلاف معنی داری نداشتند (05/0 > p). میانگین سطح سرمی آنزیم پاراکسوناز در گروه مورد و شاهد به ترتیب 80/136 ± 52/228 و 08/149 ± 65/350 واحد بین المللی در لیتر بود (001/0p <). ارتباط معنی داری بین سطح فعالیت پاراکسونازی بیماران دچار سوختگی و درصد سوختگی مشاهده نشد (532/0 = p). نتایج آنالیز زیر گروه ها حاکی از تاثیر مخدوش کننده معنی دار سطح آلبومین و کلسترول با دانسیته بالا در سطح فعالیت آنزیم پاراکسوناز-1 بود. نتيجه گيری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر به نظر می رسد که علی رغم پایین بودن سطح فعالیت آنتی اکسیدانی پاراکسوناز-1 در بیماران دچار سوختگی حرارتی، با توجه به پایین بودن سطح آلبومین و کلسترول با دانسیته بالا در این بیماران نمی توان سوختگی را به عنوان تنها عامل دخیل در این امر دانست.