Pediatric Endocrinology, Diabetes and Metabolism (Jun 2009)

Insulinooporność w cukrzycy typu 1

  • Aleksandra Araszkiewicz,
  • Aleksandra Uruska

Journal volume & issue
Vol. 15, no. 2
pp. 119 – 123

Abstract

Read online

Insulina warunkuje transport glukozy do większości komórek ustroju. Zmniejszona odpowiedź komórek docelowych na działanie insuliny nosi nazwę zjawiska insulinooporności. Na zjawisko to wpływają zarówno czynniki genetyczne jak i środowiskowe. Najistotniejszy wpływ na progresję insulinoopor-ności ma styl życia wykreowany przez postęp cywilizacyjny. Współwystępowanie insulinooporności, otyłości, cukrzycy, nadciśnienia tętniczego i dysli-pidemii określane jest mianem zespołu metabolicznego. Zjawisko insulinooporności wiązano początkowo jedynie z otyłością i cukrzycą typu 2. Jednak kliniczne wykładniki insulinooporności stwierdza się również u wielu pacjentów z cukrzycą typu 1. Zmniejszoną wrażliwość tkanek na działanie insuliny łączy się ze zmniejszoną ilością miejsc wiązania insuliny oraz defektem jej postreceptorowego działania. Wykazano, iż zmniejszony wychwyt glukozy w ustroju, jest przede wszystkim następstwem zredukowanego wychwytu glukozy w mięśniach szkieletowych. Istnieją różne sposoby pomiaru insulino­oporności, jednak wśród chorych na cukrzycę typu 1 nie każdy może mieć zastosowanie. Złotym standardem oznaczania wrażliwości tkanek na działanie insuliny jest metoda klamry hiperinsulinowej normoglikemicznej. Poszukuje się jednak innych sposobów oceny insulinooporności u pacjentów z cukrzycą typu 1, które byłyby łatwiej dostępne, prostsze i tańsze. W tym celu proponuje się wykorzystanie pośrednich wykładników oporności na działanie insuli­ny, korelujących z wynikami klamry euglikemicznej, takich jak: dane antropometryczne, cechy zespołu metabolicznego bądź markery reakcji zapalnej. Zjawisko insulinooporności w cukrzycy typu 1 jest niezwykle istotnym problemem, ponieważ zaobserwowano jej wpływ na rozwój przewlekłych powikłań schorzenia. Identyfikacja wykładników insulinooporności wśród pacjentów z cukrzycą typu 1 jest niezbędna do uzyskania lepszego wyrównania metabo­licznego i profilaktyki przewlekłych powikłań schorzenia w tej grupie osób.

Keywords