بررسی رابطه میان ویژگی‌های شخصیتی و استراتژی‌های خود - رهبری (مورد مطالعه: دانشجویان دانشگاه اصفهان)

Abstract

مقدمه: خود - رهبری به‌عنوان فرایندی توصیف شده است که افراد به‌وسیله آن خودشان را هدایت کرده و به خود انگیزه می‎دهند تا در مسیری دلخواه رفتار کرده و کارهای خویش را انجام دهند. تاکنون خود - رهبری در بسیاری از زمینه‌ها به‌صورت موفقیت‌آمیز مورد استفاده قرار گرفته است. یکی از زمینه‌هایی که به نظر می‌رسد با مهارت‌های خود - رهبری ارتباط داشته باشد، ویژگی‌های شخصیتی افراد است. هدف از این پژوهش بررسی رابطه میان پنج عامل بزرگ شخصیت (برون‌گرایی، توافق‌پذیری، گشودگی، وظیفه‌شناسی و روان‌رنجوری) و خود - رهبری در میان دانشجویان دانشگاه اصفهان بود. روش: 207 دانشجو به روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای، در این پژوهش شرکت کردند. ابزار پژوهش پرسشنامه خود - رهبری هاوتن و نک و پرسشنامه مدل 5 عاملی شخصیت جان و همکاران بودند. داده‌ها به‌وسیله ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون چندگانه تجزیه‌وتحلیل شدند. نتایج: نتایج نشان داد که خود - رهبری با برون‌گرایی رابطه معناداری ندارد ولی با توافق‌پذیری، گشودگی، وظیفه‌شناسی و روان‌رنجوری رابطه‌ای معنادار دارد. همچنین با استفاده از تحلیل رگرسیون چندگانه مشخص شد که متغیرهای پیش‌بین (ویژگی‌های شخصیتی) قادرند تغییرات متغیر ملاک (خود - رهبری) را به‌طور معنی‌داری پیش‌بینی کنند. بحث و نتیجه‌گیری: یافته‌های این پژوهش می‌تواند نقش مؤثری در ادبیات مربوط به خود - رهبری و شخصیت داشته باشد. نتایج به‌دست‌آمده می‌تواند در برنامه‌ریزی برای آموزش مهارت‎‌های خود - رهبری به افراد مورد استفاده قرار گیرد.

Keywords

• خود - رهبری
• استراتژی‌های رفتار - محور
• استراتژی‌های پاداش طبیعی
• استراتژی‌های الگوی تفکر سازنده
• مدل پنج عاملی شخصیت