بررسی هیستوپاتولوژی و ایمنوهیستوشیمی اثرات داروی تاکرولیموس در بهبود ضایعات عصبی متعاقب کراش عصب سیاتیک در موش سوری

Abstract

مطالعاتی با هدف شناسایی پروتکل دارویی موثر در ترمیم اعصاب انجام گردیده­است. بررسی حاضر با هدف ارزیابی اثرات داروی تاکرولیموس بر ترمیم عصب سیاتیک متعاقب له‌شدگی و مقایسه آن با ترمیم خودبخودی، روی 16 سر موش سوری نر بالغ انجام شد. بدین منظور، بعد از مشاهده عصب سیاتیک چپ هر موش، له‌شدگی عصب مذکور در همه موش­های مورد آزمایش با استفاده از پنس هموستات با پهنای دهانه 2 میلی­متر، به مدت 10 ثانیه انجام گردید. در ادامه حیوانات فوق به­طور تصادفی به دو گروه 8­تایی شامل گروه تحت درمان (گروه اول) و گروه کنترل (گروه دوم) تقسیم شدند. موش­های گروه اول، تاکرولیموس­(mg/kg 5، زیرجلدی، روزانه) را تا پایان مطالعه دریافت کردند. در گروه دوم از هیچ داروی درمانی استفاده نگردید. ارزیابی هیستوپاتولوژی و ایمنوهیستوشیمی در پایان هفته‌های دوم و چهارم انجام و مشخص شد که تشکیل پرینوریوم بین گروه‌ها اختلاف معنی‌داری نداشت (05/0p>). در پایان هفته دوم در گروه درمانی کاهش التهاب و تورم آکسون، و افزایش شمارش آکسونی اختلاف معنی‌داری با گروه کنترل نشان داد (05/0p) اما کاهش تورم آکسونی و افزایش شمارش آن در گروه درمانی اختلاف معنی‌داری با گروه کنترل نشان داد (05/0p<). در پایان مطالعه، افزایش بیان ژن GFAP (glial fibrillary acidic protein) در گروه درمانی اختلاف آماری معنی‌داری با گروه کنترل داشت (05/0p<). نتایج حاصله مشخص کرد مصرف تاکرولیوس در مدت 2 هفته، سبب کاهش التهاب و در پایان هفته چهارم­ با افزایش تعداد آکسون­ها و کاهش تورم آن، سبب بهبود سریع جراحات عصبی می­گردد.

Keywords

• ایمنوهیستوشیمی
• تاکرولیموس
• عصب سیاتیک
• موش‌
• هیستوپاتولوژی