Szkolna edukacja wobec otaczającej ucznia rzeczywistości a tożsamość szkoły

Abstract

Szkolny program i panujące w szkole zasady rzutują na specyficzny stosunek szkoły do codziennej, otaczającej ją rzeczywistości. Szkoła ogranicza poznawanie do wymaganego obszaru i często oddziela je od działań wymaganych przez codzienne życie. Konsekwencją programowego oddzielenia szkół od praktycznych potrzeb codzienności jest to, że szkolna edukacja nie sprzyja bezpośrednim i naturalnym relacjom młodych ludzi ze społeczną i kulturową rzeczywistością. Nie dość że ogranicza te relacje do wyznaczonego strumienia, to przyczynia się również do tego, że odbywają się one za pośrednictwem narzuconych symboli i abstrakcji. Co więcej, szkoła tworzy specyficzne warunki do uczenia się i zamyka uczniów w dziwnym środowisku, które często ma niewiele wspólnego z rzeczywistością. Dlaczego szkoła ma taki stosunek do rzeczywistości? Jakie funkcje nakazują jej kształcić uczniów w izolacji od codziennego życia i kierować ich uwagę na zagadnienia uniwersalne, angażujące często abstrakcje i symbole? Artykuł rozważa te kwestie w dwóch perspektywach: ewolucyjnej i kulturowej