بررسی تغییرات مکانی سطح سفره آب زیرزمینی دشت برخوار اصفهان

Abstract

آب زیرزمینی منبع اصلی تأمین آب برای مصارف کشاورزی و شرب در کشور ایران می باشد. بنابراین تهیه نقشه های به هنگام عمق آب زیرزمینی می تواند گام مهمی در بهره برداری صحیح از منابع آب باشد. این مطالعه به منظور بررسی تغییرپذیری مکانی عمق آب زیرزمینی دشت برخوار استان اصفهان با استفاده از رو ش های زمین-آماری انجام گرفت. برای این منظور از اطلاعات عمق آبزیرزمینی مربوط به ماه های تیر و آبان سه سال 1386، 1388 و 1390که از تعداد 36 حلقه چاه مشاهده ای برداشت شده بود، استفاده شد. پس از کنترل کیفیت و صحت آمار، وجود یا عدم وجود همبستگی مکانی بین داده ها بررسی شده، سپس عمق آب زیرزمینی درون یابی شد. روش های درون یابی مورد استفاده شامل روش های زمین آماری کریجینگ معمولی و روش وزن دهی عکس فاصله با توان های 1 تا 4 بوده است. برای مقایسه روش ها از روش اعتبارسنجی متقابل و شاخص های جذر میانگین مربعات خطا (RMSE) و میانگین انحراف خطا (MBE) استفاده گردید. نتایج نشان داد روش وزن دهی عکس فاصله با توان 2 در تیر ماه و آبان ماه سال های 1388، روش وزن دهی عکس فاصله با توان 4 برای تیر ماه سال 1390 و روش کریجینگ برای دیگر ماه ها و سال ها کمترین مقدار RMSE و نزدیکترین مقدار به صفر MBE را داشته، در نتیجه بهترین برآورد عمق آب زیرزمینی را داشته اند. تحلیل نقشه های عمق آب حاکی از بالاتر بودن سطح آب در جنوب شرقی منطقه و افزایش عمق آب در دیگر نقاط است.

Keywords

• آب زیرزمینی
• روش های ز مین آ ماری
• کریجینگ
• وزن دهی عکس فاصله
• دشت برخوار اصفهان