Coaching jako (nie)nowa metoda rozwoju zawodowego pracowników

Abstract

Obecna rzeczywistość społeczno-ekonomiczna zmusza organizacje do zmodyfikowania strategii dotyczących zarządzania personelem. Aby sprostać wyzwaniom współczesnego świata, niezbędne jest zastosowanie przez firmy, takich działań, które pozwolą utrzymać im pozycję na rynku. W czasach, gdy pandemia zrewolucjonizowała formy pracy, a konkurencja na rynku jest wysoka, zakłady pracy powinny dostrzegać swoje szanse przede wszystkim w pracownikach, w rozwijaniu i wykorzystywaniu ich potencjału. Celem niniejszego opracowania jest przedstawienie coachingu jako wcale (nie)nowej metody rozwoju pracowniczego stosowanego przez organizacje. Coaching, mający za granicą ponad 60-letnią tradycję, w Polsce znany jest od lat 90. ubiegłego wieku i stanowi nieustająco interesujący aspekt rozwojowy człowieka. Jest on coraz chętniej stosowaną metodą wspomagania rozwoju w miejscu pracy. W treści niniejszego artykułu autorka pojmuje coaching jako proces wspierający zarówno pojedyncze jednostki, jak i zakłady pracy, w rozwoju oraz poprawie efektów ich działania.

Keywords

• coaching
• kształcenie ustawiczne
• zakład pracy jako miejsce uczenia się
• rozwój zawodowy pracowników
• szkolenia