نامه آموزش عالی (Dec 2024)
ارزیابی تعلق شغلی و سازمانی کارکنان و اعضای هیات علمی دانشگاه شهید چمران اهواز و تبیین ساختاری پیامدهای آن
Abstract
هدف: امروزه ارزشمندترین سرمایه سازمانها، سرمایه انسانی است و تعالی سازمان در گرو سرمایه انسانی است. در این راستا تعلق شغلی و سازمانی کارکنان، به موضوع مورد بحث جدی سازمانها و نهادهای تصمیمگیرنده تبدیل شده است. هدف این مطالعه ارزیابی تعلق شغلی و سازمانی کارکنان و اعضای هیات علمی دانشگاه شهید چمران اهواز و تبیین پیامدهای آن میباشد. روش پژوهش: این پژوهش از نظر استراتژی؛ یک مطالعة پیمایشی- توصیفی و از نظر هدف؛ یک پژوهش کاربردی توسعهای، از نظر محیط و ابزار جمعآوری دادهها پژوهش میدانی و پرسش نامهای محسوب میشود. جامعه آماری پژوهش کارکنان و اعضای هیات علمی دانشگاه شهید چمران اهواز (1905 نفر) میباشد که 320 نفر از آنها به روش نمونهگیری تصادفی طبقهای انتخاب شدند. گردآوری دادهها با استفاده از پرسشنامه های استاندارد و معتبر و دارای روایی و پایایی؛ و تجزیه و تحلیل دادهها از روش تحلیل مسیر و با نرم افزار Smart PLS انجام شد. یافتهها: در این مطالعه کاربردی، برای ارزیابی وضعیت موجود دانشگاه، میزان تعلق شغلی و سازمانی کارکنان و اعضای هیات علمی دانشگاه، مورد سنجش قرار گرفت که نتایج نشان داد سطح تعلق شغلی کارکنان و اعضای هیات علمی دانشگاه شهید چمران اهواز، بالاتر از میانگین (6/3)، و تعلق سازمانی آنها اندکی کمتر از میانگین (9/2) است. تفکیک دو گروه نشان داد، تعلق شغلی اعضای هیات علمی بهطور معناداری بالاتر از کارکنان بوده است. همچنین با تحلیل مبانی نظری و ادبیات موضوع و نیز با مشارکت اعضای هیات علمی و کارکنان دانشگاه در پاسخ به پرسشنامههای استاندارد، مهمترین پیامدهای تعلق شغلی و سازمانی در چهار دسته؛ پیامدهای فردی، شغلی، مدیریتی و سازمانی شناسایی و دستهبندی گردید. شدت تاثیرگذاری تعلق شغلی و سازمانی بر این چهار دسته از پیامدها، بطور مفصل تبیین و تشریح شده و در پایان نیز پیشنهادهای کاربردی جهت بهبود و ارتقاء تعلق شغلی و سازمانی کارکنان و اعضای هیات علمی دانشگاه ارائه شده است. نتیجهگیری: این مطالعه با تمرکز بر تعلق شغلی و سازمانی و پیامدهای آن، میتواند به مدیران و متخصصین در توسعه منابع انسانی و ارتقاء شایستگیها و توانمندیهای آنها کمک نماید. شناخت پیآمدها و میزان تاثیرگذاری آنها میتواند برای مدیران درک درستی از بهبود بهرهوری و افزایش عملکرد کارکنان و اعضای هیات علمی ایجاد کند.
Keywords