نقش تمرین هوازی در بیان پروتئین عامل مشتق از سلول استرومال آلفا و مرگ آپوپتوزی سلول‌های قلبی پس از انفارکتوس تجربی میوکارد

Abstract

زمینه و هدف: انفارکتوس میوکارد یکی از دلایل اصلی مرگ و میر در سرتاسر جهان است که به وسیله­ی نکروز ایسکمیک ایجاد می ­شود. هدف تحقیق حاضر بررسی نقش تمرین هوازی در بیان پروتئین SDF-1/CXCR4 و آپوپتوز سلول­های قلبی به دنبال انفارکتوس تجربی میوکارد در موش­های صحرایی نر بود. روش تحقیق: 26 سر موش صحرایی نر (وزن 5 ± 235 گرم) به 4 گروه سالم (شم)، کنترل، تمرین هوازی و پایه تقسیم شدند. جهت القاء انفارکتوس میوکارد از تزریق زیرجلدی ایزوپرنالین (mg/kg 150) در دو روز متوالی بلافاصله 24 ساعت استفاده شد. گروه تمرین هوازی، 48 ساعت پس از القاء انفارکتوس میوکارد برنامه­ تمرینی را شروع کردند. برنامه تمرین شامل 4 هفته، 5 جلسه در هفته دویدن بر روی نوارگردان با سرعت 16-10 متر در دقیقه و مدت 50-10 دقیقه با شیب 5 درجه بود. جهت بررسی بیان پروتئین و آپوپتوز به ترتیب از رنگ ­آمیزی ایمونوهیستوشیمی (IHC) و رنگ­آمیزی تانل استفاده شد. داده ­ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه در سطح 05/0>p تحلیل شدند. یافته ­ها: نتایج نشان داد که تزریق زیرجلدی ایزوپرنالین باعث القاء آپوپتوز و افزایش بیان پروتئین عامل مشتق از سلول استرومال آلفا و گیرنده­ آن در بافت قلب موش های انفارکتوسی گردید. همچنین، نتایج نشان داد که بین گروه تمرین هوازی و گروه کنترل تفاوت معنی­ داری (001/0pنتیجه­ گیری: به طور کلی نتایج تحقیق نشان داد که انجام تمرین هوازی بعد از انفارکتوس میوکارد می­ تواند باعث کاهش مرگ آپوپتوزی سلول­ های قلبی گردد، اما تأثیر معنی ­داری بر تظاهر پروتئین مسیرهای سیگنالینگ مؤثر در رگ­زایی مانند SDF-1/CXCR4 ندارد.

Keywords

• تمرین هوازی
• عامل مشتق از سلول استرومال آلفا
• مرگ آپوپتوزی
• انفارکتوس تجربی میوکارد