مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی کردستان (Oct 2018)
مقایسه پیامدهای لامینکتومی به تنهایی و لامینکتومی به همراه فیوژن و فیکسیشن در بیماران بالای 50سال مبتلا به تنگی کانال نخاعی کمری دژنراتیو
Abstract
مقدمه:کمردرد یک مشکل عمده سلامت در جوامع امروزی می باشد. حدود 10 درصد بیماران به طور مزمن دچار ناتوانی می شوند. باافزایش سن، ابتلا به برخی اختلالات نظیر تنگی کانال نخاعی شیوع بیشتری پیدا میکند. زمانیکه درمان نگهدارنده نتواند باعث بهبود علایم در بیماران با تنگی کانال کمری شود، گزینه جراحی انتخاب می گردد. روش جراحی برای تنگی کانال کمری لامینکتومی تنها یا لامینکتومی با فیوژن و فیکسیشن است که هرکدام از این روش ها دارای فواید و مضرات مخصوص به خود است. مقایسه پیامد های بالینی این دو روش در بیماران تنگی کانال، راهی برای کسب نتایج دقبق تر در این انتخاب است. روش بررسی:این مطالعه به صورت گذشته نگر بر روی 42 بیمار تنگی کانال نخاعی کمری دژنراتیو که حداقل شش ماه از عمل جراحی آنها گذشته بود، انجام شد. انتخاب روش جراحی (لامینکتومی تنها و یا لامینکتومی با فیوژن و فیکسیشن) بر اساس شرایط بالینی بیمار بود. مقایسه بالینی دو گروه براساس مقیاس Oswestry Disability Index وپس از گذشت حداقل 6 ماه از جراحی انجام شد. یافته ها: با توجه به نتایج، اگرچه میان دو گروه از لحاظ عوارض جراحی، بهبود درد رادیکولر، کمر درد ولنگش عصبی تفاوت معناداری وجود ندارد، اما لامینکتومی با فیوژن و فیکسیشن موجب بهبود عملکردی بیشتر بیمار میگردد (011/0p<). نتیجه گیری: یافته های این مطالعه و سایر پژوهش های صورت گرفته نشان میدهد که انجام عمل جراحی لامینکتومی همراه با فیوژن ارجح تر است. واژگان کلیدی: لامینکتومی، فیوژن، تنگی کانال نخاعی، جراحی
