بررسی اعتبار و پایایی مقیاس رضایت از زندگی در دانشجویان

Abstract

هدف پژوهش حاضر تعیین پایایی (همسانی درونی)، اعتبار سازه مقیاس رضایت‌مندی از زندگی (دینر، امونز، لارسن و گریفین، 1985) در دو نمونه دانشجویی ایرانی بود.اولین نمونه متشکل از 866 دانشجو (490 دختر و 376 پسر) با میانگین سنی 60/22 بود و نمونه دوم متشکل از 300 دانشجو (131 دختر و 169 پسر) با میانگین سنی 87/20 بود. از همه آزمودنی‌های نمونه اول خواسته شد تا به مقیاس 5 ماده‌ای رضایت‌مندی از زندگی پاسخ دهند. در نمونه دوم آزمودنی‌ها به همراه مقیاس‌های رضایت‌مندی از زندگی، به مقیاس‌های بهزیستی روان‌شناختی، بهزیستی اجتماعی و بالانس عاطفی نیز پاسخ دادند. برای تحلیل داده‌ها از تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی، آزمون t برای گروه‌های مستقل و تحلیل‌همبستگی با اصلاح بونفرونی استفاده شد. در تحلیل عاملی اکتشافی یک عامل استخراج شد. عامل بدست آمده 40/63 درصد از واریانس نمرات را تبیین میکند. تحلیل عاملی تاییدی هم از ساختار تک عاملی مقیاس SWLS در نمونه به کار گرفته شده حمایت میکند. این مقیاس با سایر مقیاس های بهزیستی بکار گرفته شده نیز همبستگی مثبت نشان داد. ضریب آلفای این مقیاس معادل 87/0 بدست آمد. نهایتا، ضریب پایایی بازآزمون مقیاس نیز معادل 92/0 بدست آمد. روی هم رفته نتایج پژوهش حاضر مبین آن است که این مقیاس در نمونه دانشجویی ایرانی از ساختاری تکعاملی و پایایی و اعتبار مطلوبی برخوردار است. لذا می توان از این مقیاس در نمونههای ایرانی استفاده کرد.

Keywords

• مقیاس رضایت مندی از زندگی
• پایایی
• اعتبار