Pediatric Endocrinology, Diabetes and Metabolism (Mar 2005)

Ocena gęstości mineralnej tkanki kostnej oraz markerów obrotu kostnego u dzieci długotrwale leczonych syntetyczną lewotyroksyną z powodu nietoksycznego wola rozlanego i guzkowego

  • Teresa Żak,
  • Anna Golenko,
  • Renata B.Wąsikowa,
  • Diana Jędrzejuk,
  • Anna Noczyńska

Journal volume & issue
Vol. 11, no. 1
pp. 13 – 17

Abstract

Read online

Celem badań była ocena wpływu długotrwałego podawania L-tyroksyny na metabolizm i gęstość kości (BMD) u dzieci leczonych z powodu nietoksycznego wola rozlanego i guzkowego. Badaniami objęto 100 dzieci (17 chłopców i 83 dziewczynki), których podzielono na 2 grupy. Do grupy 1 zakwalifikowano 50 dzieci (5 chłopców i 45 dziewczynki) w wieku od 7 do 20 lat (średni wiek 17,3 roku), leczonych L-tyroksyną w dawce 1-2 µg/kg/dobę w okresie od 2-5 lat. Do grupy 2 – 50 zdrowych dzieci (12 chłopców i 38 dziewczynek) w wieku od 7 do 18 lat (średni wiek 16,16 roku). U wszystkich dzieci wykonano badanie densytometryczyne odcinka lędźwiowego kręgosłupa L2-L4, oznaczono stężenia hormonu tyreotropowego (TSH), parathormonu (PTH), markerów obrotu kostnego: osteokalcyny (OC), C-końcowego propeptydu prokolagenu typu I (PICP), karboksyterminalego telopeptydu kolagenu typu I (ICTP) oraz 25 OH witaminy D3. Nie stwierdzono korelacji między wiekiem dzieci, poziomem TSH a stężeniami markerów przemiany kostnej. ?rednie stężenie TSH w grupie leczonej było niższe niż w grupie kontrolnej (0,50 mIU/ml vs 1,94 mIU/ml), różniąc się statystycznie istotnie (p<0,005). Stężenia PTH i ICTP były niższe w grupie leczonej w porównaniu z grupą kontrolną (PTH – 35,83±8,34 pg/ml vs 37,21±7,17 pg/ml, ICPT 8,7±3,84 µg/l vs 15,11±5,7 µg/l), ale różnica nie była statystycznie istotna (p=0,07). Istotnie statystycznie niższe były natomiast wartości PICP (p<0,05) u dzieci leczonych w porównaniu z grupą kontrolną (x – 235,42l±119,53 µg/l vs x – 320,5±135,42 µg/l), natomiast niższe poziomy osteokalcyny u dzieci leczonych L-tyroksyną w porównaniu z dziećmi zdrowymi (50,5±32,6 ng/ml vs 82,82±38,6 ng/ml) nie różniły się istotnie statystycznie. Stężenia 25OHD3 w grupie leczonej były wyższe od wyników u dzieci zdrowych (39,8±5,3 ng/ml vs 28,5±8,0 ng/ml), ale nie stwierdzono różnicy istotnej statystycznie.

Keywords