تاثیر تمرین هوازی به همراه مکمل یاری ویتامین D بر بیان ژن های آپوپتوزیس BCL2 ،BAX ، کاسپاز-3 و نسبت BCL2/BAX در ریه رت های نر مسموم شده با آب اکسیژنه

Abstract

زمینه و هدف: ورزش یک محرک فیزیولوژیک قوی است که می تواند با تاثیر بر روی تعدادی از مسیرهای پیام دهی خارج سلولی و داخل سلولی به طور مستقیم یا غیرمستقیم بر روند آپوپتوزیس ریه اثرگذار باشد. هدف تحقیق حاضر، بررسی تاثیر تمرین هوازی و ویتامینD بر بیان ژن های آپوپتوزیس کاسپاز-3، BCL2،BAX و نسبت BCL2/BAX در ریه رت های نر مسموم شده با آب اکسیژنه بود. روش تحقیق: در این مطالعه 48 سر موش نر بالغ ویستار به روش تصادفی به 6 گروه (هر گروه 8 موش) شامل آب اکسیژنه دو برابر (2H)؛ 2H2O2 + ویتامین D3 (2HD)؛2H2O2 + تمرین ورزشی (2HE)؛ 2H2O2 + D3+ E (2HDE)؛ دی متیل سولفوکساید (DMSO)، و کنترل (C) تقسیم شدند. جهت القای آپوپتوزیس تزریق درون صفاقیH2O2 با دوز 2 میلی مول/کیلوگرم به صورت 3 بار در هفته و یک ساعت قبل از تمرین انجام شد. همچنین 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، رت ها قربانی و نمونه های بافتی آن ها جدا شده و در دمای C°75- نگهداری شدند. سپس با استفاده از روشRT-PCR ، بیان ژن های کاسپاز-3، BAX ،BCL2 و نسبتBAX/BCL2 بافت ریه مورد سنجش قرار گرفت. با استفاده از آزمون های تحلیل واریانس یک راهه و دو راهه و آزمون توکی در سطح معنی داری 0/05p p) کمتر از گروه کنترل بود. از طرف دیگر،2HDE اثر کاهنده بر بیان ژن BAX (0/03=p) و نسبتBCL2/BAX (0/04=p) داشت؛ در حالی که بر بیان ژنBCL2 و کاسپاز 3 اثر معنی‌داری نداشت (0/05<p). نتیجه گیری: به نظر می رسد که یک دوره تمرین هوازی همراه با مکمل یاری ویتامین D با تغییرات معنی دار در بیان ژن های دخیل در آپوپتوزیس ناشی از H2O2 می توانند به عنوان یک روش درمانی مکمل در کنار سایر روش ها، برای تعدیل در آپوپتوزیس بافت ریه کار گرفته شوند.

Keywords

• آپوپتوزیس
• ویتامینd
• استرس اکسیداتیو
• فعالیت هوازی