تهیه مقیاس خطرپذیری جوانان در جرم زایی متأثر از رسانه ها و تاثیر آن بر پایداری در بزهکاری (مطالعه موردی مجرمین سابقه دار جوان 35-18 ساله تهران بزرگ)

Abstract

تهیۀ مقیاسی برای سنجش خطرپذیری جوانان در جرم‌زایی متأثر از رسانه‌ها و تعیین تأثیر آن بر میزان پایداری در بزهکاری هدف پژوهش حاضر بود. مطالعه از نوع پژوهش­های پیمایشی و جامعۀ آماری مجرمین حرفه‌ای جوانی که بین 35-18سال سن که سابقه‌دار جرائم پرخطر می­باشد (19149نفر) که بر اساس فرمول کوکران حجم نمونه 376 نفر تعیین و به­صورت نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند؛ برای تدوین مقیاس از سه پرسشنامۀ خطرپذیری جوانان، پیمایش رفتار پرخطر جوانان و رفتار تهاجمی به­عنوان منبع بهره‌گیری شد که چهار فراسنج هیجان‌جویی، سرکشی، بی‌پروایی، جرم‌زایی با رفتار تهاجمی طراحی گردید. روایی علمی مقیاس با استفاده از «روایی محتوا»، «روایی سازه» انجام گرفت. آزمون کفایت نمونه‌گیری کایزر-میر-اولکین در سطح مطلوب و آزمون کرویت بارتلت از نظر آماری معنی‌دار بود. یافته‌های تحلیل عاملی نتایج حاصل از تحلیل عاملی اکتشافی را مبنی بر چهار عاملی بودن این مقیاس تأیید و مدل بدست آمده با داده­های پژوهش برازش داشت. میزان آلفای کرونباخ برای مقیاس 70/0، فراسنج «هیجان‌طلبی در جرم‌زایی» 75/0، «بی‌پروایی در جرم‌زایی» 87/0، «جرم‌زایی با رفتار تهاجمی» 79/0 و «سرکشی در جرم‌زایی» 83/0 محاسبه شد که نشان از روایی و اعتبار مناسب مقیاس دارد. یافته‌های برگرفته از آزمون t تک نمونه‌ای و آزمون علامت مشخص کرد که هر4 فراسنج موصوف بر پایداری در بزهکاری مجرمین جوان حرفه‌ای اثرگذار بوده و نتایج آزمون فریدمن نیز نشان داد هیجان‌طلبی در جرم‌زایی بیشترین و میل به جرم‌زایی با رفتار تهاجمی کمترین تأثیر را بر پایداری در بزهکاری مجرمین حرفه‌ای جوان دارد.

Keywords

• "خطرپذیری"
• "پایداری در بزهکاری"
• "هیجان طلبی"
• "بی پروایی"
• "سرکشی"