INSTYTUCJA PRAWNA PEŁNOMOCNICTWA W PRAWIE POLSKIM I WŁOSKIM. ANALIZA TERMINOLOGICZNA I TRANSLATOLOGICZNA

Abstract

Celem artykułu jest przedstawienie podstawowej terminologii i frazeologii dotyczącej instytucji pełnomocnictwa na potrzeby przekładu w polsko-włoskiej parze językowej. Artykuł zapoznaje czytelnika z ogólną charakterystyką instytucji prawnej pełnomocnictwa w polskim i włoskim systemie prawnym, w tym z kwestiami definicyjnymi, które mogą stanowić bazę do wypracowania pewnych ram metodologicznych i zasobu praktycznych wytycznych w zakresie ukierunkowania przekładu dokumentu pełnomocnictwa. Z racji zmienności i polisemicznego charakteru terminu „pełnomocnictwo” podjęto próbę zestawienia podstawowych terminów funkcjonujących w obu językach. Szczegółowe informacje odnoszące się do dokumentu pełnomocnictwa sporządzanego w formie aktu notarialnego przewidziane na gruncie włoskiej ustawy o notariacie skonfrontowane zostały z ustawowymi wymogami dotyczącymi struktury pełnomocnictwa sporządzanego w kwalifikowanej formie aktu notarialnego na gruncie prawa polskiego. W artykule prezentowane są wyniki analiz terminologicznych, opracowanych na podstawie wybranych przykładowych dokumentów pełnomocnictw w języku włoskim, które pozwoliły na stworzenie glosariusza włosko-polskiego. Prezentacji i omówieniu przykładów charakterystycznych terminów oraz zwrotów stosowanych we włoskich pełnomocnictwach towarzyszy refleksja dotycząca dydaktyki przekładu włosko-polskiego.

Keywords

• pełnomocnictwo
• instytucja prawna
• ustawa o notariacie
• dydaktyka przekładu prawniczego
• Republika Włoska