Majallah-i Dānishkadah-i Pizishkī-i Dānishgāh-i ̒ Ulūm-i Pizishkī-i Mashhad. (Jun 2008)
بررسی میزان بقای فیستول‌های شریانی- وریدی با سطحی کردن ورید بازیلیک در بیماران مرحله نهایی کلیوی تحت دیالیز مرکز تحقیقات جراحی عروق دانشگاه علوم پزشکی مشهد
Abstract
مقدمه: دسترسی وسیع به دیالیز موجب افزایش عمر بیماران مبتلا به بیماری کلیوی مرحله نهایی شده است. یکی از مهمترین روشهای دیالیز همودیالیز می‌باشد. با افزایش میزان بقای این بیماران میزان ازکارافتادگی فیستول‌ها نیز افزایش یافته است. از این رو استفاده از روشهای جدید کارگزاری فیستول امری اجتناب‌ناپذیر است. مطالعه حاضر جهت بررسی میزان بقای این فیستول‌ها در مقایسه با پروتز می‌باشد. روش کار: این مطالعه توصیفی در بخش جراحی بیمارستان امام رضا (ع) مشهد از ابتدای سال 1381 – اواخر سال 1384 انجام شد. در این مطالعه 25 بیمار مبتلا بهESRD که در آنان جهت ایجاد فیستول شریانی وریدی، از ورید بازیلیک استفاده شده بود، بررسی شدند. اطلاعات لازم در مورد خصوصیات دموگرافیک بیمار از پرونده، استخراج شد. سپس بیماران جهت بررسی فیستول و کارآیی یا تعویض آن مورد معاینه قرار گرفتند. اطلاعات جمع‌آوری شده به کمک نرم‌افزار SPSS نگارش 13 و جدول طول عمر تجزیه و تحلیل شد. نتایج: 8/70% موارد مرد و 2/29% زن بودند. 5/87% از نمونه‌ها به بیماری پرفشاری خون و 5/37% نیز مبتلا به دیابت شیرین بودند. 74% از بیماران قبلا از فیستول‌های معمول شریانی-وریدی استفاده می‌کردند که به دلیلی از کار افتاده بود. یک مورد پس از پیوند و یک مورد پس از استفاده از پروتز مجبور به استفاده از روش سطحی کردن ورید بازیلیک شده بودند. بیشترین زمان عملکرد یک فیستول 2 سال و 6 ماه و کمترین زمان آن 4 ماه بود. میزان بقای فیستول‌ها در 6 ماه اول 86%، در یک سال 77% و در پایان 26 ماه 58% بود. نتیجه‌گیری: بقای فیستول ایجاد شده با تکنیک سطحی کردن ورید بازیلیک در گزارش‌های جهانی یک ساله بین 60% تا 90% بوده است که نتایج مطالعه حاضر (5/62%) را حمایت می‌نماید. از این رو اهمیت استفاده ازآن قبل ازهر نوع گرافت صناعی مسجل است.
Keywords
