صفه (Dec 2003)
تدوین و ادراک آهنگ فضاسیر کثرت به وحدت در طول زمان
Abstract
تعریف جهان مخلوق را می توان در خلاصه ترین شکل خود در جمله"یکی بود یکی نبود" به معنای سیر از وحدت به کثرت و سیری دیگر از کثرت به وحدت یافت. در سیر کثرت به وحدت جهان هستی که دامنه ای از کوچکترین ذرات تا کهکشانها و بزرگتر های ناشناخته را در بر میگیرد، ترنمی بس بدیع را در خود مستتر داشته باشد مورد نظر معماران فرهیخته این سرزمین بوده است که آثار ارزشمند معماری این مرز و بوم گواه و شاهد آن است. اگر بپذیریم عاملیت انسان چه در آفرینش و چه در بازشناسی فضای معماری و تعامل با فضا سبب می شود فضای معماری از حالت ایستایی جمود و بیجانی خود خارج شود بی شک بودن و حضور او در فضاست که حرکتی را جهت بازشناسی ارزشهایی ایجاد خواهد کرد که از طریق تدوین و انتظام اجزای فضا(سیر کثرت به وحدت) حاصل شده است. و از طرف دیگر وجود تکثر در فضای معماری(بدون تکثر هیچ مخلوقی قابلیت خلق شدن را ندارد) و نقش آن در تعامل با انسان تأثیری عمیق بر خلق فضای ادراک شده توسط انسان خواهد اشت. این مقاله تلاشی است در تبیین نقش جزئیات در ادراک و معنادارکردن فضا در طول زمان و پیمودن راهی از اشاره به مبانی نظری مربوط به ادراک زمان مکان و توالی و ... تا مکاشفه تصویری و ملموس از موضوع تبیین رابطه بین جزء و کل در ادراک فضا در یک توالی زمانی که بعد دیگر فضا(زمان) را مطرح میکند و دریچه ای را فرا روی معمار امروز در جهت غنا بخشیدن و معنادارکردن مخلوق خود به عنوان یک اثر معماری باز مینماید.
