Rys historyczny i analiza dendrologiczna zespołu pałacowego Podzamcze w Bychawie

Abstract

Zespół pałacowy Podzamcze w Bychawie, z ruinami zamku, drewnianym dworem i budynkami gospodarczymi to jeden z ciekawszych zabytków regionu bychawskiego, wpisany na listę zabytków woj. lubelskiego. Budowę bychawskiego zamku rozpoczął Mikołaj Pilecki herbu Leliwa w 1539 roku. Zamek położony był na półwyspie, otoczony z trzech stron stawami, odcięty od lądu fosą i połączony z podzamczem mostem zwodzonym. Bychawa często zmieniała swoich właścicieli – byli nimi m.in. ród Myszkowskich z Pińczowa, Andrzej Leopold Ossowski, Dominik Stoiński, Karol Scipio del Campo, rodzina Łaniewskich. W XIX w. otoczenie pałacu obsadzono topolami włoskimi, cyprysami i żywotnikami. Pomiędzy pałacem a stawem znajdowały się tarasowe ogrody włoskie, a w dalszej części terenu rozciągał się park typu krajobrazowego, wzdłuż którego dróg poprowadzono szpalery i aleje drzew. Pałac opustoszał po pożarze, który miał miejsce w latach 80. XIX w. Obecnie stanowi malowniczą ruinę, niepozbawioną wartości historycznych. Drzewostan parkowy reprezentowany jest przez 21 taksonów, a największa liczba egzemplarzy należy do gatunków: Acer platanoides L. (89 szt.), Fraxinus excelsior L. (80), Tilia cordata Mill. (54) i Populus alba L. (38). Wśród podszytu najliczniejsze grupy stanowią krzewy z gatunków: Sambucus nigra L., Cornus mas L., Salix purpurea L. i Corylus avellena L. Projekt rewaloryzacji obiektu powinien zmierzać do poprawy walorów estetycznych obszaru, ekspozycji wzgórza zamkowego z odtworzeniem zatartych osi widokowych, podkreślenia kulturowej i dydaktycznej funkcji miejsca oraz stworzenie dla mieszkańców przyjaznego i dostępnego terenu rekreacji.

Keywords

• Bychawa
• zamek
• park