Jilvah-i hunar (Sep 2023)

تحلیل روایی طراحی سنتی فرش «بشریت» عیسی بهادری از منظر رمزگان پنج­گانه رولان بارت

  • رویا رضاپور مقدم,
  • فرنوش شمیلی,
  • حمیده حرمتی

DOI
https://doi.org/10.22051/jjh.2023.42234.1890
Journal volume & issue
Vol. 15, no. 3
pp. 58 – 71

Abstract

Read online

­طراحی سنتی، هنر طراحی نقوش اسلیمی و ختایی بر روی قوس­های حلزونی و افشان بر اساس تعادل و انرژی بصری است. در این نقوش، دو وجه صورت و معنا جایگاهی توامان دارند که از این منظر، می­توان آن‌ها را هم‌چون واژگانی در نظر گرفت که با هدف روایت­مندی در محورهای هم‌نشینی و جانشینیِ معناداری حضور یافته­اند. توجه بر بُعد معنایی نقوش، ترفیع جایگاه آن‌ها را از صور تزیینی به صور روایت­مند و معناآفرین موجب می­گردد که مغفول­ماندن این مهم در بستر پژوهشیِ هنر طراحی سنتی ایران بر ضرورت بررسی آن می­افزاید. شناخت و تحلیل این ویژگی به اتخاذ رویکردی منطبق با مباحث تحلیل روایت هم‌چون رمزگان روایی رولان بارت منوط می­شود که بر مبنای روابط شبکه­ای رمزگان­های هرمنوتیک، کنشی، معنایی، نمادین و فرهنگی محوریت یافته است. از همین­رو، مقاله­ حاضر با روش توصیفی- تحلیلی به مطالعه­ موردیِ هنر طراحی سنتی در فرش «بشریت» می­پردازد و عناصر بصری آن را از منظر روایت­مندی، با طرح این پرسش که: رهیافت­های معنازایانه نقوش در روایت فرش«بشریت» بر اساس رمزگان روایی بارت کدامند؟ مورد مطالعه قرار می­دهد. توجه بر روابط معناآفرین عناصر بصری حاکی از آن است که نقوش اسلیمی و ختایی با خاستگاه معناییِ ایران باستان و باورهای اسلامی به بازنمایی داستان آفرینش از هبوط تا زایش و تداوم نسل بشریت پرداخته­اند. در این راستا، پیکر­­های مرد، زن و کودک در پیوند با یک‌دیگر از سویی و در ارتباط با نقوش حیوانی از سویی دیگر بر مواردی هم‌چون کنش محافظت، کمال­یافتگی و نمادپردازی­های جنسیتی که در مولفه­های اصلی بشریت و تداوم نسل به اشتراک رسیده­اند، اشاره دارند.

Keywords