رابطۀ باورهای دینی و مهار‌ت‌های ارتباطی با رضایت زناشویی در معلمان متأهل

Abstract

سابقه و هدف: رضايت زناشويي يکي از مهم‌ترين عوامل پيشرفت و دستيابي به اهداف زندگي است که تحت تأثير عوامل بيروني و دروني قرار می­گیرد. هدف پژوهش حاضر تعیین رابطۀ بین باورهای دینی و مهارت­های ارتباطی با رضایت زناشویی در معلمان متأهل ناحیۀ یک شهر تبریز بود. روش کار: روش این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعۀ آماری پژوهش معلمان متأهل مدارس ناحیۀ یک شهر تبریز بود که با روش نمونه­گیری تصادفی طبقه­ای درمجموع 336 نفر (192 نفر زن و 144 نفر مرد) نمونۀ پژوهش در نظر گرفته شدند. برای جمع­آوری اطلاعات از پرسش‌نامه­های باورهای دینی گلاک و استارک، مهارت­های ارتباطی بارتون و رضايت زناشويي اینریچ استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده­ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه انجام شد. در این پژوهش همۀ موارد اخلاقی رعایت شده است و مؤلفان مقاله تضاد منافعی گزارش نکرده‌اند. یافته‌ها: نتایج تحلیل نشان داد که بین باورهای دینی و مهارت­های ارتباطی با رضایت زناشویی رابطۀ مثبت معنی­دار وجود داشت و باورهای دینی (399/0) و مهارت­های ارتباطی (207/0) پیش‌بینی‌کننده­های مناسبی برای رضایت زناشویی بودند. نتیجه‌گیری: با در نظر گرفتن نقش مهم باورهای دینی و مهارت­های ارتباطی در پیش­بینی رضایت زناشویی مي‌توان با تقویت آنها، ميزان رضايت زناشويي زوجين را افزایش داد.

Keywords

• باورهای دینی؛ رضایت زناشویی؛ مهارت‌های ارتباطی