تاثیر دو نوع تمرین ورزشی ترکیبی چندجزئی و ایزومتریک بر سطوح SIRT1 در زنان مبتلا به استئوپنیا

Abstract

مقدمه و اهداف پروتئین SIRT1 به­ عنوان عضوی از خانواده سیرتوئین عامل کلیدی موثر در بسیاری از عملکردهای بیولوژیکی از قبیل طول عمر، فشارهای اکسایشی و فرآیند استخوان سازی در تعامل با فعالیت بدنی مورد بررسی قرار می­گیرد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر دو نوع تمرین ورزشی ترکیبی چندجزئی و ایزومتریک بر میزان پلاسمایی SIRT1در زنان مبتلا به استئوپنیا بود. مواد و روش­ ها بدین­ منظور تعداد 45 زن 50 الی 60 ساله با T-score شاخص استئوپنیا بین 1- و 2/5- که معیار ورود به مطالعه­ ی حاضر را داشتند، از طریق فراخوان و مصاحبه انتخاب شدند و به­صورت تصادفی به سه گروه 15 نفره شامل دو گروه تمرینی و یک گروه کنترل تقسیم شدند. پس از گروه­بندی آزمودنی­ ها و خون­ گیری اولیه، گروه تمرین ترکیبی بین 45 تا 90 دقیقه (تمرینات کششی، قدرتی و هوازی) و گروه تمرینات ایزومتریک بین 20 تا 40 دقیقه در هر جلسه (زمان، تعداد ست و مدت­زمان هر انقباض مشخص)، سه جلسه در هفته به مدت 12 هفته مشغول به تمرین شدند. برای مقایسه­ی اختلافات موجود بین پیش­آزمون و پس­آزمون، از آزمون t زوجی و تحلیل واریانس یک­راهه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری (0/05) استفاده شد. یافته­ ها نتایج به­دست­آمده از تکنیک الیزا نشان داد که در مراحل پس ­آزمون اختلاف معناداری بین میانگین سطوح SIRT1 در سه گروه وجود داشت (0/01=P). هر دو شیوه­ی تمرین موجب تغییرات مثبت در سطوح SIRT1 در مقایسه با گروه کنترل شد (0/001=P)، اما دو گروه تمرینات ورزشی ایزومتریک و ترکیبی با همدیگر اختلاف معناداری در اثربخشی بر روی سطوح SIRT1 نداشتند (0/997=P). نتیجه­ گیری به نظر می­رسد بالا بودن سطوح SIRT1 در افراد سالمند یک مکانیسم جبرانی جهت مقابله با استرس ­های اکسیداتیو و همچنین پر کردن جای خالی فاکتورهای رشدی نظیر IGF-1 در دوران پیری بوده و تمرینات ورزشی ایزومتریک و ترکیبی هر دو به­عنوان یک محرک اصلی می­توانند اثرات مثبتی بر سطوح SIRT1 در زنان مبتلا به استئوپنیا داشته باشند.

Keywords

• استئوپنیا
• زنان پیش­ سالمند
• سیرتوئین-1
• تمرین ایزومتریک
• تمرین ترکیبی