اثر استفاده از آب حاوی هیدروژن و تمرینات هوازی شنا بر شدت فعالیت بیماری، تغییرات بافت شناسی و شاخص های استرس اکسیداتیو در موش های مبتلا به کولیت تجربی

Abstract

زمینه و هدف: بیماری‌های التهابی روده دسته‌ای از بیماری‌های مزمن دستگاه گوارش می‌باشند که با اسهال، درد شکم و خونریزی در مدفوع مشخص می شوند و درمان آن ها هنوز با چالش هایی مواجه است. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر تمرینات هوازی شنا به تنهایی و همراه با آب حاوی هیدروژن بر علایم، تغییرات بافت شناسی و شاخص های استرس اکسیداتیو در بیماری التهابی روده در مدل تجربی می باشد. روش تحقیق: تعداد 30 سر موش نر نژاد C57BL/6 به طور تصادفی به گروه های کنترل، تمرین شنا، کولیت، کولیت+ تمرین شنا، کولیت+ تمرین شنا+ آب حاوی هیدروژن (ترکیبی) تقسیم شدند. در پایان آزمایش، وزن بدن، طول کولون، تغییرات بافت شناسی و شاخص های استرس اکسایشی اندازه گیری شدند. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از آزمون آماری تحلیل واریانس یک راهه و دو راهه در سطح معنی داری 0/05˂p صورت گرفت. یافته ها: در حیوانات مبتلا به کولیت، شاخصهای شدت فعالیت بیماری (کاهش وزن، خونریزی و بیرون‌زدگی رکتوم و قوام مدفوع) در گروه تمرین‌ شنا در مقایسه با گروه کولیت، به طور معنی‌دار کاهش یافت (0/05˂p)؛ به گونه ای که این شاخص در گروه درمان ترکیبی در مقایسه با گروه تمرین تنها، کاهش بیشتری داشت (0/001˂p). طول کولون در گروه‌های تمرین شنا و گروه ترکیبی در مقایسه با گروه کولیت، به طور معنی دار افزایش یافت (0/05˂p). به علاوه، تغییرات بافت‌شناسی در گروه‌های ترکیبی در مقایسه با گروه کولیت، به‌طور معنی‌داری بهبود یافت (0/01˂p). حیوانات مبتلا به کولیت دارای سطح بافتی بالای شاخص مالون دی آلدئید و کاهش شاخص‌های آنتی‌اکسیدانی (گروه های تام تیول، سوپراکسید دسموتاز و کاتالاز) نسبت به گروه کنترل بودند (001/0>p) و تمرینات شنا بخصوص در ترکیب با آب حاوی هیدروژن، به طور معنی داری سبب افزایش عوامل آنتی اکسیدان و کاهش مالون دی آلدئید گردید (0/05˂p). نتیجه گیری: تمرینات هوازی شنا بخصوص در ترکیب با آب حاوی هیدروژن، سبب بهبود علائم و تغییرات هیستولوژیک در کولیت می‌شود و ازاین‌رو، می‌تواند در کنار سایر داروهای معمول، به درمان کولیت کمک نماید.

Keywords

• تمرینات هوازی شنا
• بیماری های التهابی روده
• آب حاوی هیدروژن
• کولیت