Zaštita objekata religijskog značaja u ratovima među grčkim polisima

Abstract

Rad istražuje početke ograničavanja ratovanja zadržavajući se na utvrđivanju postojanja i razlikovanja običajnih normi prema kriteriju zaštite objekata, posebice hramova i svetišta u ratovima. Polazi se od razlike između postupanja u oružanim sukobima među grčkim polisima te sukobima između njih i stranaca ili barbara. Potvrđujući postojanje običajnih zaštitnih normi koje su nalagale poštedu religijskih objekata, uočavamo da se ta pošteda u ratnoj praksi nije često poštovala, što je uostalom i odlika našeg vremena unatoč odredbama suvremenog, pisanog ratnog prava i načelima na kojima ono počiva. Iako je grčki polis funkcionirao uz strah od božanske kazne, upravo će nadgradnja religijske sankcije običajnom normom doprinijeti humanizaciji ratovanja, ujedno nadilazeći početnu ograničenost na panhelenski svijet.

Keywords

• antička Grčka
• običajno pravo
• rat
• zaštita objekata religijske važnosti