تحلیل و اولویت‌بندی موانع حضور زنان در استادیوم‌های ورزشی فوتبال به‌عنوان تماشاگر در ایران

Abstract

این پژوهش با هدف تحلیل و اولویت­بندی موانع حضور زنان به‌عنوان تماشاگر در استادیوم­های ورزشی فوتبال در ایران انجام شد.روش پژوهش کیفی بود و از رویکرد دلفی استفاده شد.دربخش کیفی مشارکت­کنندگان در پنل دلفی بررسی شدند. در بخش پنل دلفی 23 نفر در دور اول و 16 نفر در دورهای دوم و سوم در پژوهش مشارکت کردند که از این تعداد، نُه نفر استاد دانشگاه، هفت نفر روحانی و هفت نفر کارکنان نیروی انتظامی بودند. روش نمونه­گیری هدفمند بود. پس از جمع­آوری داده­های حاصل از رویکرد دلفی، برای اولویت­بندی موانع از پرسش‌نامة تحلیل سلسله‌مراتبی استفاده شد. براساس توافق خبرگان، مؤلفه­های سیاسی، امنیتی، فرهنگی-اجتماعی، زیر­ساختی و مدیریتی ازجمله موانع حضور زنان در استادیوم‌های ورزشی بودند. موانع سیاسی با میانگین وزن 525/0 در بالاترین اولویت و سپس موانع مدیریتی با میانگین وزن 249/0، موانع فرهنگی-اجتماعی با میانگین وزن 104/0، موانع زیرساختی با میانگین وزن 086/0 و موانع امنیتی با میانگین وزن 035/0، به‌ترتیب در اولویت‌های بعد قرار گرفتند.به‌نظر می­رسد حتی مسائل زنان در حوزة ورزش نیز سیاست‌زده است که این امر ورزش را در تقابل با تربیت­بدنی قرار می­دهد و با توجه به اینکه ورزش ازجمله موضوعاتی است که هم می‌تواند یک فرصت و هم یک تهدید تلقی شود، بهتر است که آن را از امور سیاسی جدا کرد؛ زیرا، سلامت جامعة‌ شهری و شهروندان درگرو پرداختن به ورزش در محیطی ایمن است.

Keywords

• موانع
• استادیوم فوتبال
• حضور زنان