اعتباریابی مدل ساختاری رابطه بین الگوهای ارتباط والد_فرزند با طرحواره های ناسازگار اولیه با میانجی گری سبک های دلبستگی

Abstract

هدف: این پژوهش به منظور اعتباریابی مدل ساختاری رابطه بین الگوهای ارتباط والد_فرزند با طرحواره های ناسازگار اولیه با میانجی گری سبک های دلبستگی صورت گرفت. روش: جامعه آماری شامل کلیه دانشجویانی بود که در سال تحصیلی 97_1396در دانشگاه های آزاد اسلامی شهر تهران مشغول به تحصیل بودند. از بین دانشجویان واجد شرایط با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای 420 نفر به عنوان نمونه مورد پژوهش انتخاب شدند که پس از حذف داده های پرت، نمونه نهایی به 362 نفر رسید. به منظور جمع آوری داده ها، از مقیاس الگوی ارتباط والد_ فرزند باقری (1392)، فرم کوتاه پرسشنامه طرحواره یانگ (1998) و پرسشنامه دلبستگی بزرگسالان هازن و شیور(1987) استفاده شد. یافته ها: نتایج تحلیل مسیر و مدل یابی معادلات ساختاری حاکی از برازش خوب مدل بود و تنها سبک دلبستگی دوسوگرا نقش واسطه ای بین الگوهای ارتباطی والد – فرزند و طرحواره های ناسازگار اولیه داشت (05/0 P

Keywords

• الگوی ارتباط والد_فرزند، طرحواره های ناسازگار اولیه، سبک های دلبستگی