مقایسه اثر تمرینات تناوبی هوازی، مقاومتی و موازی بر میزان لپتین سرم و مقاومت انسولین در زنان دارای اضافه وزن

Abstract

زمینه و هدف لپتین به طور خاص در بافت چربی تولید می‌شود و نقشی اساسی را در تنظیم متابولیسم گلوکز ایفا می‌کند. به نظر می‌رسد که فعالیت بدنی می‌تواند موجب بهبود هموستاز گلوکز و سطوح لپتین در انسان گردد. لذا، هدف از این مطالعه بررسی اثر تمرین هوازی متناوب، مقاومتی و موازی بر سطح سرمی لپتین و مقاومت به انسولین زنان دارای اضافه وزن بود. مواد و روش‌ها در این پژوهش نیمه تجربی، 40 زن داوطلب به صورت تصادفی به گروه‌های (در هر گروه 10 نفر) کنترل بدون تمرین، تمرین هوازی متناوب، تمرین مقاومتی، یا موازی تقسیم شدند. آزمودنی‌های گروه تمرینی 12 هفته تمرین نظارت شده را سه بار در هفته انجام دادند، در حالی که گروه کنترل سبک زندگی بی‌تحرک خود را حفظ کرد. مقاومت به انسولین و لپتین توسط ارزیابی نمونه خون ناشتا قبل و بعد از 12 هفته مداخله ارزیابی شدند. تمامی داده‌ها توسط نرم افزار SPSS نسخه 24 ارزیابی و سطح معنی داری کمتر از 05/0p< تنظیم شد. یافته ها در ابتدا، قند خون ناشتا، انسولین، HOMA-IR و لپتین تفاوت معنی‌داری را بین گروه‌ها نداشتند. قند خون ناشتا در گروه موازی بهبود یافت (005/0=p)، اما در سایر گروه ها این تغییرات دیده نشد. از جهتی دیگر، انسولین، HOMA-IR و لپتین در طول مطالعه تغییر نکردند. بحث و نتیجه گیری به طور خلاصه، برای بهبود قند خون ناشتا، تمرین موازی موثر تر از تمرین هوازی یا مقاومتی بود.

Keywords

• تمرین ورزشی
• لپتین
• قند خون ناشتا
• مقاومت به انسولین