پيش‌گيری رشدمدار از خشونت علیه اطفال در افغانستان

Abstract

خشونت علیه اطفال در جوامع مختلف دیده می‌شود؛ اما در افغانستان‌‌ به دلیل شرایط ناگوار اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و به‌خصوص ضعف فرایندهای آموزشی و تربیتی، این پدیده بیش‌تر بوده و پیامدهای ویران‌گری بر جای می­‌گذارد. پرسش این است که در برابر امواج روز‌افزون خشونت علیه اطفال، چه تدبیری می‌توان اندیشید و کدام سازوکار پیش‌گیرانه را می‌توان برای کاهش خشونت علیه اطفال، اتخاذ کرد؟ پاسخ به این پرسش، مهم است؛ چه این‌که آیندۀ کشور، منوط به حمایت از اطفال آینده‌ساز است. نوشتۀ حاضر تلاش کرده با روش تحلیلی و با استفاده از داده‌های کتاب‌خانه‌یی و با روی‌کرد جرم­‌شناختی، به این مهم بپردازد. یافته‌‌های تحقیق نشان می‌دهند که: پیش‌گیری وضعی و اجتماعی در شرایط کنونی افغانستان برای جلوگیری از خشونت علیه اطفال مناسب نیست. روش به‌تر، رفع آسیب‌پذیری اطفالِ در معرض خطر از طریق سازوکارهای آموزشی و نظارتی مندرج در پیش‌‌گیری رشدمدار می­باشد،‌ که پیش­‌نهادهای مشخصی را در باب اصلاح متون آموزشی، ایجاد کانون مشاوره در مکتب، آموزش اولیا و مربیان، برگزاری برنامۀ حلقه‌های خانواده‌گی، تأسیس کلینیک حقوقی اطفال، ایجاد مرکز آمار و گزارش خشونت علیه اطفال و ... ارائه می‌­کند. این موارد می‌­تواند راه‌­‌های مؤثری برای تأمین مصونیت اطفال به‌حساب آیند.

Keywords

• خشونت
• تدابیر پیش‌گیرانه
• پیش‌گیری رشدمدار
• اطفال
• افغانستان