مقایسه میزان اضطراب مرگ و شادکامی در گروه سنی سالمندان و جوانان همزمان با شیوع ویروس کرونا در شهر اصفهان، سال 1400

Abstract

زمینه و اهداف: یکی از مهمترین اثرات پاندمی کوید19 در حوزه سلامت روان بود. اضطراب مرگ و احساس شادکامی دو مولفه موثر در سلامت روان افراد می‌باشد و با توجه به تفاوت‌های دوران جوانی و سالمندی، نیاز به مقایسه میزان اضطراب مرگ و احساس شادکامی در طی همه‌گیری بیماری در این دو گروه احساس شد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه میزان اضطراب مرگ و شادکامی در گروه سنی سالمندان و جوانان همزمان با شیوع ویروس کرونا در شهر اصفهان انجام شد. مواد و روش‌ها: این پژوهش یک مطالعه مقطعی بوده که در سال 1400 در اصفهان انجام شد. نمونه پژوهش 155 نفر از سالمندان و 155 نفر از جوانان مراجعه‌کننده به پایگاه‌های بهداشتی بودند که با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی و متناسب با جمعیت ثبت شده در سامانه سیب انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه (اطلاعات دموگرافیک، شادکامی آکسفورد، اضطراب مرگ تمپلر) بود. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه21 و با روشهای آمار توصیفی ( میانگین، انحراف معیار، فراوانی و درصد) و استنباطی (آزمون تی‌مستقل، کای اسکور، تحلیل واریانس و همبستگی پیرسون) تجزیه و تحلیل شد. ملاحظات اخلاقی در تمام مراحل مطالعه در نظر گرفته شد. یافته‌ها: میانگین نمرات اضطراب مرگ در سالمندان و جوانان به‌ترتیب 3/06±8/34 و 3/38±7/15 و نمرات شادکامی‌ به ‌ترتیب 11/14±39/77 و 10/38±45/43 بود. بین اضطراب مرگ و شادکامی رابطه معکوسی وجود داشت (P < 0.001, r = -0.482) نتیجه‌گیری: با توجه به تاثیر اپیدمی بیماری بر سلامت روان افراد، پیشنهاد می‌شود در موقعیت‌های بحرانی، سلامت روانی گروه‌های سنی مختلف به ویژه سالمندان مورد توجه قرار گیرد.

Keywords

• سالمندان، جوانان، اضطراب مرگ، شادکامی، کرونا