بررسی تأثیر اجرای پروتکل زمان آرام بر معیارهای فیزیولوژیک نوزادان نارس

Abstract

مقدمه: درمحیط NICU محرک‌های بیش از حد پرتنش وجود دارد. اگرچه اقدامات در این بخش در حال حاضر نوزادان را نجات می‌دهد؛ اما می‌تواند موجب اختلال در توانایی نوزاد در سازگاری با محرکات محیطی شود. هدف: تعیین تأثیر اجرای پروتکل زمان آرام بر معیارهای فیزیولوژیک نوزاد نارس. روش: در این کارآزمایی بالینی تقاطعی، 120 نوزاد نارس در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان بیمارستان قائم(عج) مشهد در سال 1393 به صورت تصادفی به دو گروه شاهد و مداخله تخصیص یافتند. در گروه مداخله، پروتکل زمان آرام که شامل آماده کردن محیط، تعدیل فعالیت‌های پرستاری و مادران در طی ساعات 18-16 اجرا می‌شد و گروه شاهد در ساعات 13-11 برنامه‌های معمول بخش را دریافت می‌کردند. فشارخون، تعداد تنفس و ضربان قلب در فواصل 15 دقیقه حین مداخله و یک ساعت قبل و بعد از هر دو زمان و همچنین سطح صدا و شدت نور اندازه‌گیری شد. تحلیل داده‌ها توسط آزمون‌های تی‌مستقل، من‌ویتنی، آنالیزواریانس با اندازه‌های تکراری و فریدمن با استفاده از نرم‌افزار SPSS ویرایش 5/11 انجام شد. یافته‌ها: 40 درصد نوزادان دختر و 60 درصد پسر بودند. از لحاظ فشارخون سیستولیک (44/0p

Keywords

• پارامترهای فیزیولوژیک
• نوزاد نارس
• بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان