اثر کودهای بیولوژیک و نانو اکسید آهن و روی بر عملکرد کوانتومی و روند پر شدن دانه گندم در شرایط شوری خاک

Abstract

به­منظور بررسی تاثیر کودهای بیولوژیک و نانو اکسید آهن و روی بر روند تغییرات برخی صفات فیزیولوژیک و پارامترهای پر شدن دانه­ی گندم در شرایط شوری خاک، یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار در گلخانه پژوهشی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1393 اجرا شد. عوامل شامل شوری خاک در سه سطح عدم اعمال شوری به عنوان شاهد و شوری­ 25 و50 میلی­مولار در خاک با استفاده از نمک NaCl، تلقیح بذر با باکتری­های محرک رشد در چهار سطح عدم تلقیح، تلقیح با ازتوباکتر کروکوکوم استرین 5، آزوسپیریلوم لیپوفروم سویه OF و سودوموناس پوتیدا استرین 186 و محلول پاشی در چهار سطح بدون نانواکسید یا محلول پاشی با آب به­عنوان شاهد، کاربرد نانو اکسید آهن، نانواکسید روی و نانواکسید آهن با روی به نسبت 5/1 گرم در لیتر را شامل می­شدند. نتایج نشان داد که بیش­ترین مولفه­های پر شدن دانه همچون حداکثر وزن دانه (049/0 گرم)، سرعت پر شدن دانه (00172/0 گرم در روز)، طول دوره (85/52 روز) و دوره­ی موثر پر شدن دانه (18/39 روز) در شرایط عدم اعمال شوری، تلقیح بذر با سودوموناس و محلول پاشی توأم نانواکسید آهن و روی بدست آمد. نتایج مشابهی نیز در شاخص کلروفیل و عمکلرد کوانتومی بدست آمد. کاربرد نانواکسید آهن و روی عملکرد دانه را 4/17 درصد در مقایسه با عدم کاربرد آنها در بالاترین سطح شوری افزایش داد. از این رو به نظر می رسد که کودهای زیستی و نانواکسید آهن و روی می تواند به عنوان یک ابزار مناسب برای افزایش عملکرد دانه تحت شرایط شوری خاک استفاده شود.

Keywords

• باکتری­های محرک رشد
• تنش
• تلقیح بذر
• گندم
• نانو ذرات