بررسی ارتباط بین افزودنیهای خوراکی با میزان استرس ماهی

Abstract

تغذیه صحیح تضمین کننده بقا، رشد مناسب و سلامت آبزی می‌باشد. صنعت آبزی پروری همواره دارای عوامل استرس‌زا مانند تراکم بالا، حمل و نقل، دستکاری و تغییر کیفیت آب است که موجب اثر نامطلوب بر سلامتی و رشد ماهیان می‌شود. در ماهی ، عوامل استرس‌زا آبشار هورمونی را در محورهای هیپوتالاموس-هیپوفیز- اینترنال (HPI) و هیپوتالاموس-سمپاتیک-کرومافین (HSC) آغاز می‌کند تا چندین واکنش فیزیولوژیکی را برای تنظیم و حفظ هموستاز ایجاد کند و تأثیرات منفی بر فرآیندهای مختلف فیزیولوژیکی ماهی مانند رشد، تولیدمثل و ایمنی را ایجاد می‌کند. در پرورش ماهی، چندین راه برای جلوگیری از بروز تاثیرات منفی استرس و دستیابی به حداکثر سلامتی حیوان بدون تأثیر بر عملکرد تولید، به کار گرفته می‌شود که استفاده از استراتژی‌های جدید تغذیه، روشی آسان و عملی برای بهبود وضعیت سلامتی ماهی است. تغییرات نسبت پروتئین، چربی‌ها و کربوهیدرات‌ها در رژیم غذایی، استفاده از ویتامین‌ها به ویژه اسید اسکوربیک، مواد جدید حاصل علم بیوتکنولوژی مانند انواع پروبیوتیک‌ها، نوکلئوتیدها و پلی ساکاریدها مورد مطالعه قرار گرفته‌اند که بیشترین مطالعات به ترتیب در رابطه با افزودن اسیدهای آمینه، ویتامین‌ها، اسیدهای چرب، پروبیوتیک‌ها و مواد معدنی بوده است. مواد تحریک کننده ایمنی به صورت افزودنی به مواد غذایی تجویز می‌شوند که معمولاً مکانیسم‌های دفاعی ذاتی (غیر اختصاصی) و مقاومت را در برابر عوامل بیماری‌زای خاص افزایش می‌دهند و ممانعت از سرکوب سیستم ایمنی ناشی از استرس را افزایش می‌دهند. در این بررسی مروری، پاسخ های مختلف فیزیولوژیکی در میان گونه‌های ماهی که با رژیم‌های غذایی کاهش دهنده تنش تغذیه می‌شوند، ارزیابی شده است.

Keywords

• تغذیه
• مکمل غذایی
• کاهش استرس
• بازماندگی و ایمنی