تاثیر سطوح مختلف عصاره تیمول بر شاخص‌های رشد، متغیرهای خونی و میزان مقاومت ماهی قزل آلای رنگین کمان Oncorhinchus mykiss)) در مواجه با باکتری یرسینیا راکری Yersinia ruckeri))

Abstract

هدف پژوهش حاضر بررسی اثر سطوح مختلف تیمول بر فاکتورهای خونی، تغذیه‌ای و بازماندگی قزل‌آلای رنگین کمان در برابر باکتری Yersinia ruckeri بود. بدین منظور در قالب طرح کاملا تصادفی از یک گروه شاهد (غذای تجاری) و 2 تیمار آزمایشی شامل: تیمار اول ( تیمول 5/0 درصد) و تیمار دوم (تیمول 1 درصد) هر کدام با سه تکرار استفاده شد. سپس به مدت 7 هفته با جیره‌های آزمایشی غذادهی شدند. سپس جهت بررسی مقاومت ماهیان، تیمارهای مورد نظر و همچنین گروه شاهد با باکتری Yersinia ruckeri مورد مواجه قرار گرفتند و در نهایت شاخص‌ها مقایسه شد. نتایج نشان داد که درصدهای مختلف عصاره تیمول تاثیر معناداری بر میزان بازماندگی ماهیان قزل آلای رنگین کمان ندارند (05/0≤p). در خصوص شاخص‌های خونی قبل از مواجهه، نتایج همچنین نشان داد تیمار 5/0 درصد تیمول بر هیچ کدام از شاخص‌های خونی اثر معناداری نداشت اما تیمار 1 درصد عصاره تیمول به شکل معنا‌داری باعث افزایش مقدار هموگلوبین و غلظت هموگلوبین داخل گلبولی شد (05/0≥p). با این حال اندازه‌گیری شاخص‌های خونی پس از مواجهه باکتریایی در تمام پارامترهای خونی عدم معنا‌داری را نشان داد. مقایسه شاخص‌های رشد در بین تیمارهای مختلف نشان داد که افزودن 5/0 درصد عصاره تیمول به جیره غذایی اختلاف معنا‌داری در مقادیر وزن نهایی، افزایش وزن، نرخ رشد ویژه، نسبت بازده پروتئین و ضریب تبدیل غذایی در مقایسه با گروه شاهد و تیمار 1 درصد تیمول دارد. نتایج حاصل از پژوهش حاضر نشان داد تیمول محرک رشد و همچنین بهبود دهنده شرایط تغذیه‌ای در ماهی قزل الای رنگین کمان می‌باشد.

Keywords

• تجویز خوراکی
• محرک ایمنی
• بیماری دهان قرمز
• مقاومت باکتریایی