معرفی بسته بندی با پوشش های خوراکی برای افزایش زمان ماندگاری فیله تازه انواع ماهیان

Abstract

پوشش‌های خوراکی به لایه نازکی از مواد خوراکی اطلاق می‌شود که روی محصول استفاده می‌گردند. ازآنجاکه فناوری‌های مرسوم بسته‌بندی نیاز به سرمایه­گذاری داشته، در دهه گذشته، تحقیقات به سمت توسعه سیستم‌های بسته‌بندی نظیر پوشش‌های خوراکی هدایت شد. ازاین‌رو مقاله حاضر به تشریح پوشش‌های ضد میکروبی و آنتی‌اکسیدانی، اثربخشی آن‌ها در برابر میکروارگانیسم­ها و اثرات آن بر کیفیت شیمیایی محصول می‌پردازد. مطالعه حاضر از طریق بررسی داده‌های مقالات منتشرشده در پایگاه­های Science Direct، Pub Med، Escopus Springer Link و Scopus انجام شد. جستجو با استفاده از کلمات کلیدی پوشش‌های خوراکی، غذاهای دریایی، اکسیداسیون، آلژینات سدیم، پروتئین آب پنیر، کیتوزان، ژلاتین، کاراگینان، آنتی­اکسیدان­های طبیعی، بسته‌بندی فعال، بسته‌بندی دوستدار طبیعت، کاهش آلودگی‌های محیطی، افزایش زمان ماندگاری، ترکیبات ضد باکتریایی، حفاظت غذا، افزایش ویژگی‌های کیفی، فیله تازه و فاقد نگهدارنده طی سال‌های ۱۴۰0- 1388 انجام شد. بیشترین زمان ماندگاری از پوشش‌های حاوی آلژینات سدیم 5/0 درصد غنی‌شده با زنجبیل 5/0 درصد روی ماهی سیم (30 روز)، کیتوزان قارچی 2 درصد و غنی‌شده با عصاره پوست انار 2 درصد (30 روز) و به دنبال آن کیتوزان جانوری 2 درصد غنی‌شده با 25/0 کارواکرول روی تیلاپیای نیل (21 روز) در شرایط یخچال به دست آمد. کم‌ترین زمان ماندگاری به پوشش ژلاتین 3 درصد روی قزل‌آلا (3 روز) و کنسانتره پروتئین آب پنیر 8 درصد روی فیل‌ماهی (4 روز در یخچال) تعلق داشت. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که پوشش­های بر پایه کربوهیدرات از جمله کیتوزان و آلژینات سدیم در مقایسه با پوشش­های پروتئینی مانند پروتئین آب پنیر برای حفظ کیفیت و تازگی فیله توانایی بیشتری داشته و می­توانند به‌عنوان عامل کاهش زیان اقتصادی برای عرضه‌کنندگان فیله تازه مؤثر باشند. همچنین پوشش­های غنی‌شده در مقایسه با غنی‌نشده توانمندی بیشتری برای افزایش ویژگی‌های کیفی و زمان ماندگاری فیله تازه ماهی را ارائه می­کنند.

Keywords

• پلاستیک سنتزی
• زیست‌تخریب‌پذیر
• پلیمر
• ویژگی‌ها
• روش تولید پلاستیک‌های زیستی