تأثیر تمرین دستکاری بر دست‎‌برتری کودکان با اختلال‌های طیف اتیسم

Abstract

اختلال‌های طیف اتیسم، اختلال‎های شناختی و عصبی-رفتاری بوده و شامل سه ویژگی اصلی اختلال در اجتماعی شدن، اختلال در ارتباطات کلامی و غیرکلامی و الگوهای محدود و تکراری رفتار می‌باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر تمرین دستکاری بر دست‌برتری دانش‌آموزان با اختلال‌های طیف اتیسم انجام شد. مواد و روش‎ها روش پژوهشی تجربی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل همه‌ی دانش‌آموزان 7 تا 14 ساله با اختلال‌های طیف اتیسم شهر شیراز در سال تحصیلی 94-93 بود؛ پس از مشخص شدن مدرسه توسط اداره آموزش و پرورش، از کلیه دانش‌آموزان 7 تا 14 ساله‌ی این مدرسه پیش‌آزمون گرفته شد، سپس 20 نفر (5 دختر و 15 پسر) از این افراد که دارای ملاک پژوهش بودند، به‌عنوان نمونه انتخاب و به‌صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش مداخله تمرینات دستکاری را در 24 جلسه دریافت کردند درحالی‌که گروه کنترل فقط فعالیت‎های رایج در مدرسه را انجام می‎دادند. در پایان برای هر دو گروه پس‌آزمون اجرا شد. از پرسش­نامه دست‌برتری ادینبورگ برای سنجش دست‌برتری استفاده شد. یافته‎ها تحلیل داده‌ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس نشان داد که میانگین دست‌برتری در گروه آزمایش به‌طور معناداری افزایش یافته است (05/0P≤). نتیجه‎گیری یافته‌ها نشان داد که تمرینات دستکاری دست‌برتری دانش‌آموزان با اختلال‌های طیف اتیسم را بهبود می‌بخشد. بنابراین پیشنهاد می‌شود با طراحی روش­های مناسب و اجرای تمرینات دستکاری جهت بهبود دست‌برتری دانش‌آموزان مبتلا به اختلال‌های طیف اتیسم اقدام شود.

Keywords

• تمرین دستکاری
• دست‌برتری
• کودکان
• اختلال‎های طیف اتیسم