اثربخشی درمان یکپارچه‌نگر طرح‌واره‌محور و طرح‌واره‌درمانی یانگ بر ادراک طرد شدگی افراد دارای ویژگی‌های شخصیت مرزی

Abstract

مقدمه: نشانه‌های آسیب‌شناختی شخصیتی از زمره مواردی است که نیازمند توجه درمانگران روان‌شناختی است. ویژگی‌های شخصیت مرزی به دلیل شیوع قابل‌توجه آن از زمره این نشانه‌های شخصیتی نیازمند توجه است. بر همین اساس، این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی درمان یکپارچه‌نگر طرح‌واره محور و طرح‌واره درمانی بر ادراک طردشدگی در افراد دارای ویژگی‌های شخصیت مرزی اجرا شد.روش: روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و طرح پژوهش، سه گروهی دو مرحله‌ای (پیش‌آزمون و پس‌آزمون) بود. به منظور انجام پژوهش از میان 70 فرد دارای ویژگی‌های شخصیت مرزی در شهر اصفهان در زمستان 1396، 45 نفر به صورت هدفمند مبتنی بر ملاک‌های ورود و خروج انتخاب و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گروه کنترل (هر گروه 15 نفر)گمارده شدند. پرسشنامه ادراک طردشدگی روهنر و همکاران (1978) در مراحل پیش‌آزمون و پس‌آزمون استفاده شد. گروه درمان یکپارچه‌نگر طرح‌واره‌محور و طرح‌واره‌درمانی هر یک به مدت 15 جلسه، تحت درمان قرارگرفته و گروه گواه هیچ‌گونه درمانی دریافت ننمود. داده‌ها از طریق تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی بونفرونی تحلیل گردید. در تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار اس. پی. اس. اس.، نسخه 24 استفاده شد و سطح معناداری نیز حداقل 0.05 در نظر گرفته شد.نتایج: نتایج نشان داد که دو درمان یکپارچه‌نگر طرح‌واره‌محور و طرح‌واره‌درمانی نسبت به گروه کنترل منجر به کاهش ادراک طردشدگی در پس‌آزمون پس از کنترل پیش‌آزمون شدند (0.001>p). علاوه بر این، دو درمان یکپارچه‌نگر طرح‌واره‌محور و گروه طرح‌واره‌درمانی در کاهش ادراک طردشدگی دارای تاثیر یکسانی بودند (0.001>p).بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به یافته مطالعه حاضر، درمانگران می‌توانند دو درمان یکپارچه‌نگر طرح‌واره‌محور و طرح‌واره‌درمانی را برای کمک به کاهش طرد شدگی در افراد دارای ویژگی‌های شخصیت مرزی مورد استفاده قرار دهند.

Keywords

• ادراک طردشدگی
• درمان یکپارچه‌نگر طرح‌واره محور
• طرح‌واره‌درمانی