نقد تحلیل و زیبایی شناسی متون (Sep 2020)
آیینۀعشق در شاهنامۀ فردوسی و شاهنامۀ کردی
Abstract
از آنجا که عشق یکی از موضوعات داستانی است، تجلی آن در داستانهای حماسی از دیدگاه انواع ادبی، آمیزهای از نوع حماسی و غنایی است. الماسخان کندولهای در سرایش شاهنامۀ کردی، متاثّر از فرهنگ بومی، پارهای از مفاهیم غنایی از قبیل عشق، کیفیت، حالات و انگیزههای آن را متناسب با روحیات شخصی و شرایط فرهنگی مردم منطقۀ خود سرودهاست. در این جستار که با روش توصیفی- تحلیلی انجام شده، چگونگی عشق، انگیزه، کیفیت و زبان بیان آن به صورت تطبیقی در پنج داستان مشترک شاهنامۀ فردوسی و شاهنامۀ کردی الماسخان کندولهای به ویژه سه داستان(بیژن و منیژه، رستم و سهراب، سیاوش) با هدف مشخص کردن بسامد نمونههای عاشقانه، انگیزۀ عشق، حالات عشق و دلدادگی و زبان بیان معاشقهها مورد بررسی قرارگرفتهاست. از مهمترین یافتههای این پژوهش آن است که بسامد نمونههای غنایی در شاهنامۀ کردی بیشتر و زبان بیان الماسخان کندولهای در بیان حالات و کیفیت عشق صریحتر و بیپرواتر از زبان فردوسی است.
