اثر خستگی ذهنی بر تغییرات تعادل، عملکرد اندام تحتانی و بیومکانیک فرود در مردان ورزشکار آماتور

Abstract

مقدمه و اهداف امروزه خستگی ذهنی، معمولاً به دنبال فعالیت ­های طولانی­مدت شناختی رخ می ­دهد؛ به گونه­ ای که عملکرد شناختی را کاهش داده و منجر به تغییر در هماهنگی­ های حرکتی می­ شود. هدف از پژوهش حاضر، مطالعه اثرگذاری خستگی ذهنی، بر تغییرات تعادل، عملکرد اندام تحتانی و بیومکانیک فرود در ورزشکاران مرد آماتور بود. مواد و روش ­ها در مطالعه نیمه­تجربی حاضر، 35 دانشجوی مرد آماتور، به صورت داوطلبانه شرکت نمودند. خستگی ذهنی با 45 دقیقه فعالیت شاختی (تست استروپ) ایجاد گردید. قبل و پس از اعمال خستگی ذهنی، تعادل داینامیک با آزمون Y، تعادل نیمه­پویا با دستگاهLafayette StabilityPlatform، حس عمقی زانو با اینکلاینومتر، عملکرد اندام تحتانی با تست LEFT و بیومکانیک فرود با ابزار Balance Error Scoring System، ارزیابی فیلم مهارت Jump-Landing با نرم­افزارهای AutoCAD, Kinovea، ارزیابی شدند. تحلیل داده­ها با نرم­افزار SPSS (نسخه 22) و آزمون Paired Sample t-test، در سطح معناداری 0/05=P انجام شد. یافته­ ها یافته­ ها نشان داد که نتایج آزمون t-وابسته، عملکرد اندام تحتانی (0/0001=P)، تعادل پویا (0/0001=P)، تعادل نیمه ­پویا، حس عمقی زانو (0/0001=P) و بیومکانیک فرود و نحوه­ی قرارگیری پا روی زمین (0/004=P) که طبق مطالعات گذشته در پیش­بینی ریسک وقوع آسیب­ های اندام تحتانی پررنگ گزارش شده ­اند، پس از دریافت وقوع خستگی ذهنی افزایش معناداری داشته است. نتیجه­ گیری به نظر می‌رسد کاهش معنادار فاکتورهای تعادل، عملکرد اندام تحتانی و افزایش خطاهای بیومکانیک فرود ورزشکاران آماتور پس از وقوع خستگی ذهنی حاکی از اهمیت پرداختن به مسئله بوده و متخصصین پیشگیری از آسیب می­ بایست در معرفی راهکارهای مقابله با وقوع خستگی ذهنی به مطالعه و تحقیق بپردازند.

Keywords

• خستگی ذهنی
• تعادل
• عملکرد اندام تحتانی
• بیومکانیک فرود