تأثیر تمرین تناوبی شدید بر بیان ژن‌های miR-1 و miR133-a در رت‌‌های مبتلا به آنفارکتوس میوکارد

Abstract

این پژوهش با هدف ارزیابی اثر شش هفته تمرین تناوبی شدید بر بیان ژن‌های miR-1 و miR-133a در رت‌های ویستار نر مبتلا به آنفارکتوس میوکارد انجام شد. دوازده سر رت نر نژاد ویستار 10 هفته‌ای با وزن 250 تا 300 گرم و مبتلا به انفارکتوس میوکارد در دو گروه تجربی (60 دقیقه دویدن تناوبی روی تردمیل با هر تناوب شامل چهار دقیقه دویدن در شدتی معادل 90-85 درصد VO2max و دو دقیقه بازیافت فعال با شدت دویدن معادل 60-50 درصد VO2max برای چهار روز در هفته و به مدت شش هفته) و گروه کنترل (بدون مداخلة تمرینی) قرار گرفتند. بیان ژن‌های ذکرشده بررسی شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار اس.پی.اس.اس نسخة 18 به روش آماری تی مستقل تجزیه‌وتحلیل شدند. یافته‌ها نشان داد که مقادیر miR-1 در گروه HIIT(mg/ml33/4) به‌طور معناداری بیشتر از گروه کنترل (mg/ml 541/3) (0.012=P) بود. همچنین، مقادیر miR-133a نیز در گروه HIIT (mg/ml876/4) بیشتر از گروه کنترل بود (mg/ml01/1) (0.001≥P). به‌طورکلی، شش هفته تمرین تناوبی با شدت 90-85 درصد VO2max، به افزایش بیان ژن‌های miR-1 و miR-133a در رت‌های مبتلا به انفاکتوس میوکارد منجر می‌شود .

Keywords

• miR133-a و miR-1
• آنفاکتوس میوکارد
• رت‌های نر
• تمرین تناوبی شدید