Uluslararası Uygur Araştırmaları Dergisi (Jun 2014)
Erşidin Tatlık’ın “Xalta Koçidin Yanğanda” (Çıkmaz Sokaktan Dönerken) Adlı Hikâyesi Üzerinde Bir Tahlil Denemesi
Abstract
Çağdaş Uygur edebiyatında hikâye türü 1930’lu yıllarda ortaya çıkmıştır. Seyfettin Azizi’nin “Yetim Tohtı” adlı hikâyesi Uygur hikâyeciliğindeki ilk örnek sayılır. 1940'lı ve 1950'li yıllara gelindiğinde Uygur hikâyeciliği oldukça önemli bir seviyeye ulaşmıştır. Zunun Kadiri’nin “Mağdur Ketkende” (Kuvvetten Düşerken) ve "Çenıkış" adlı hikâyeleribu seviyeyi temsil etmektedir. Ancak 1960'lı yıllarda çeşitli politik-ideolojik nedenlerle bu seviye sürdürülememiştir. Erşdin Tatlık'ın 1961 yılında yazdığı "Xalta Koçidin Yanganda" (Çıkmaz Sokaktan Dönerken) adlı hikâyesi Uygur hikâyeciliğinin 1960'lı yıllardaki seviyesinin tespitinde güzel bir örnektir. Bu makalede ErşidinTatlık'ın söz konusu hikâyesi şekil, muhteva ve üslup özellikleri bakımından tahlil edilecektir
