اثر بریس زانو بر دامنه فعالیت الکتریکی عضلات اندام تحتانی سالمندان هنگام راه رفتن

Abstract

مقدمه و هدف یکی از روش‌های درمان اختلالات دوران سالمندی، تقویت وروردی‌های حسی است. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر استفاده از بریس زانو بر دامنه فعالیت الکتریکی عضلات منتخب اندام تحتانی سالمندان هنگام راه رفتن است.مواد و روش‌ها پژوهش حاضر از نوع نیمه‌تجربی و آزمایشگاهی است. نمونه آماری شامل 30 سالمند بود. 15زن (سن 3/84±62/66 سال، قد 02/0±93/159 سانتی‌متر، وزن 11/56±73/86 کیلوگرم و شاخص توده بدنی 4/17±28/82 کیلوگرم بر متر مربع) و 15 مرد (سن 5/88±68/93 سال، 0/03±175/07 سانتی‌متر، وزن11/07±81/20 کیلوگرم و شاخص توده بدنی 3/19±26/44 کیلوگرم بر متر مربع) . آزمایش ‌استفاده‌شده در این پژوهش، نوعی بریس با ایجاد محدودیت در حرکات خم شدن و باز شدن یا حمایت کردن زانو بود. داده‌های الکترومایوگرافی با استفاده از برنامه بایومتریک دیتالایت و مطلب تحلیل شد. از آزمون آنالیز واریانس دوسویه با اندازه‌های تکراری جهت تحلیل آماری در سطح معنا‌داری0/05 استفاده شد.یافته‌ها اثر عامل بریس بر دامنه فعالیت الکتریکی عضلات درشت‌نی قدامی، نیم‌وتری و راست‌کننده ستون فقرات طی راه رفتن در فاز پاسخ بارگیری، میانه اتکا، هل دادن و نوسان اختلاف معناداری را نشان داد. اثر عامل گروه بر عضلات درشت‌نی قدامی، دو سر رانی طی فاز پاسخ بارگیری و بر عضلات دوقلوی داخلی و دو سر رانی طی فاز هل دادن و نوسان تفاوت معناداری قابل مشاهده بود. اثر تعاملی بریس و گروه بر عضله دو سر رانی طی فاز میانه اتکا، عضلات دوقلوی داخلی و پهن داخلی طی فاز هل دادن و عضلات پهن خارجی و نیم‌وتری طی فاز نوسان معنادار بود.نتیجه‌گیری استفاده از بریس در بهبود فعالیت عضلانی در سالمندان مؤثر است. باوجود‌این، اثبات هرچه بهتر این موضوع نیاز به انجام پژوهش‌های بیشتر دارد.

Keywords

• ارتز
• الکترومایوگرفی
• سالمندان