قرارداد لیزینگ مالی در حقوق افغانستان و اسناد یونیدروا

Abstract

لیزینگ مالی یکی از قراردادهای پُرکاربرد در عرصۀ تجارت است، که براساس آن مستأجر، مالی را از مؤجری اجاره می‌گیرد، که خود وی آن را از مالک اصلی یا فروشنده به‌دست‌آورده است. اهمیت بحث از آن در برآوردن انتظاراتی‌است که از اجرای آن در راستای رشد سرمایه‌گذاری و اقتصادی می‌رود و هدف از کنکاش پیرامون آن نیز، شناخت ماهیت و آثار این‌نوع قرارداد است. در این تحقیق، با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی، ‌قرارداد لیزینگ‌ مالی در حقوق افغانستان و اسناد یونیدروا مورد بررسی قرار گرفته‌؛ و به پرسش مهمی پاسخ گفته است که: لیزینگ مالی از چه ماهیت و آثاری برخوردار می‌باشد و در حقوق افغانستان و اسناد یونیدروا چه بازتابی یافته است؟ یافته‌های تحقیق نشان می‌دهند قرارداد لیزینگ مالی در بیش‌تر موارد شکل اجاره را دارد و قانون افغانستان نیز از آن به اجارۀ مالی تعبیر نموده است، که این قرارداد، ماهیت مثلثی دارد و بر‌خلاف قراردادهای مرسوم، دارای سه طرف مؤجر، مستأجر و فروشنده است، که هر سه، طی دو قرارداد جداگانة اجاره و بیع با‌هم مرتبط می‌شوند و قرارداد بیع در ارتباط کامل با قرارداد اجاره منعقد می‌گردد؛ هم‌چنان، این قرارداد، از لحاظ اسنادی در افغانستان مشکلی ندارند، اما به جهت اجرا و آگاهی، نیازمند همه‌رسانیِ جدی است.

Keywords

• قرارداد
• لیزینگ
• لیزینگ مالی
• کنوانسیون اوتاوا
• قانون نمونه
• حقوق افغانستان